ORP Gryf (1938)

Z Wikipedii

ORP Gryf

Opis
Producent	Francja
Klasa	Stawiacz min
Historia
Stocznia	Chantiers et Ateliers A. Normand
Położenie stępki	14 listopada 1934
Wodowanie	29 listopada 1936
Służba
Użytkownik	Polska
Wejście do służby	27 lutego 1938
Zatonięcie	3 września 1939
Dowódcy
Pierwszy	kmdr ppor. Stanisław Dzienisiewicz
Ostatni	kmdr por. Stanisław Hryniewiecki

ORP Gryf - polski stawiacz min z okresu przed II wojną światową. Na początku wojny okręt flagowy polskiej Marynarki Wojennej.

[edytuj] Historia

11 maja 1934 - złożenie zamówienia
14 listopada 1934 - położenie stępki
29 listopada 1936 - wodowanie
27 lutego 1938 - podniesienie bandery
6 marca: przybycie do Gdyni
1 września 1939 - uszkodzenie przez lotnictwo na Zatoce Puckiej podczas operacji "Rurka", ginie 22 marynarzy w tym dowódca kmdr. ppor. Stefan Kwiatkowski
- decyzja o przekształceniu w pływającą baterię
3 września 1939 - wraz z ORP Wicher toczy pojedynek ogniowy z niemieckimi niszczycielami, trafiony bombą lotniczą w porcie na Helu (płonie do 5 września)
- demontaż rufowych wież z których utworzono baterię 34 na Helu
listopad: Niemcy podnoszą wrak i zatapiają na Rybitwiej Mieliźnie jako okręt-cel
po wojnie wrak był używany jako cel przez lotnictwo polskie
2 maja 1957 - rozpoczęcie prac wydobywczych
13 lipca 1957 - wydobycie rufowej części Gryfa
czerwiec - wrzesień 1960 - pocięcie metodą podwodnych wybuchów i wydobycie części dziobowej.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

wyporność: standardowa - 2.227 t
wymiary:
- długość całkowita - 103,0 m
- szerokość całkowita - 13,06 m
- zanurzenie - 3,60 m
napęd: 2 silniki wysokoprężne typu 8SD48 Sulzer o łącznej mocy 6 000 KM (4 413 KW), 2 śruby
osiągi:
- prędkość maksymalna: 20 węzłów
- zasięg: 9 500 Mm/14 w (17 594 km/25,928 km/h)
zapas paliwa
- normalny: 100 t
- maksymalny: 310 t
załoga: 162 ludzi (12 oficerów, 176 podoficerów i marynarzy), dodatkowo w celach szkoleniowych 60 podchorążych
stocznia: Chantiers et Ateliers A. Normand, Le Havre. Francja

Wieża działowa artylerii kalibru 120mm (Bofors wz. 34/36)

uzbrojenie:
- 6 dział kalibru 120 mm Bofors wz.34/36 (2 x II i 2 x I)
- 4 działka plot. 40 mm Bofors wz. 36 (2 x II)
- 4 nkm plot. 13,2 mm Hotchkiss wz. 30 (2 x II)
- 300 (normalnie, w komorze minowej) - 600 (maksymalnie) min typów: wz. 08 lub SM-5
tory minowe:
- 4 pod pokładem, w komorze minowej
- 4 zdejmowane na pokładzie
koszt budowy: 13 313 675 zł

[edytuj] Dowódcy

od 27 lutego 1938 - kmdr ppor. Stanisław Dzienisiewicz
od 16 września 1938 - kmdr por. Roman Stankiewicz
od 1 kwietnia 1939 - kmdr ppor. Stefan Kwiatkowski
od 1 września 1939 - kpt. mar. Wiktor Łomidze
od 1 września 1939 - kmdr por. Stanisław Hryniewiecki

[edytuj] Wrak

Jako cel został mocno zniszczony między innymi pociskami z niemieckich pancerników i częściowo wydobyty w latach pięćdziesiątych. Pozostałości wraku znajdują się na pozycji 54°40' N i 18°34' E na głębokości 9m.

[edytuj] Zachowane elementy

Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni
- podwójna, dziobowa wieża artylerii głównej 120 mm
- nkm plot. 13,2 mm Hotchkiss wz. 30
Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
- pojedyncza, dziobowa wieża artylerii głównej 120 mm