ORP Wicher (1930)

Z Wikipedii

ORP Wicher

Opis
Producent	Francja
Klasa	kontrtorpedowiec (niszczyciel)
Typ	Wicher
Historia
Stocznia	Chantiers Naval Français, Blainville/Caen
Położenie stępki	19 lutego 1927
Wodowanie	8 lipca 1928
Służba
Użytkownik	Polska
Znak taktyczny	W
Port macierzysty	port wojenny Hel
Wejście do służby	1930
Zatonięcie	3 września 1939

Rufa niszczyciela z wyrzutniami bomb głębinowych

Działa artylerii głównej "Wichra"

ORP Wicher - był to pierwszy polski kontrtorpedowiec (niszczyciel). Jednostka bliźniacza ORP "Burza".

Został jako jedyny z polskich niszczycieli do obrony Wybrzeża, gdy - w ramach operacji "Pekin" - "Burza", "Błyskawica" i "Grom" odpłynęły 30 sierpnia 1939 roku do Wielkiej Brytanii. Od pierwszych godzin wojny (dowódca kmdr. por. Stefan de Walden) był celem nalotów samolotów Luftwaffe. W dniu 1 września 1939 wziął udział w bitwie powietrzno-morskiej na wodach Zatoki Gdańskiej, tego samego dnia miał okazję zaatakować kilka niemieckich jednostek (zrezygnowano z ataku by nie narażać okrętów polskich prowadzących akcję "Rurka" - minowania Zatoki, która została odwołana o czym nie wiedział dowódca "Wichra"). 3 września nad ranem wraz z ORP "Gryf" zaatakował i uszkodził (prawdopodobnie zatopił) niemiecki niszczyciel. Został zatopiony tego samego dnia około godz. 17.00 w porcie na Helu. Niemcy wrak podnieśli i początkowo mieli zamiar wyremontować i wcielić do Kriegsmarine jako "Seerose", ale ostatecznie zapadła inna decyzja i okręt osadzono na równej stępce w Zatoce Gdańskiej niedaleko portu na Helu, na pozycji 54°36'43,6"N 18°46'51,1"E, gdzie dotrwał do końca lat 50. służąc - w latach PRL-u jako cel bombardowań lotniczych. Część wraku została rozebrana i wydobyta w 1963.

[edytuj] Dane techniczne:

Stocznia: Chantiers Naval Francais, Blainville (również kotły "Burzy"); turbiny obu okrętów i kotły "Wichra": Ateliers et Chantiers de la Loire, St. Nazaire; wyposażenie bojowe: Arsenał marynarki w Cherbourgu.
Przebieg budowy: położenie stępki 19.02.1927, wodowanie: 08.07.1928, podniesienie bandery: 08.07.1930.
Wyporność: standardowa - 1540 t, pełna - 2010 t,
Wymiary: długość między pionami 100,9 m, całkowita 106,9 m, szerokość całk 10,5 m; wysokość od pokładu głównego 6,1 m; zanurzenie 3,5 m
Napęd: 2 zespoły turbin parowych Parsona z przekładnią o mocy łącznej 35 000 KM, 3 kotły Yarrow - Normand opłomkowe, opalane ropą, 2 śruby
Prędkość maksymalna 33 węzły (33,8 w na próbach), prędkość ekonomiczna 15 węzłów (jeden pracujący kocioł).
Zasięg: 3000 Mm/15 w
Zapas paliwa: normalny 330 t.
Zaloga: 162 ludzi.
Znaki taktyczne: W (do 1937)
Zatopiony: 03.09.1939 (port wojenny Hel) - 1 ofiara

[edytuj] Uzbrojenie:

4 działa 130 mm/40 kal wz. 19/24 Schneider-Creusot Model 1924,
2 działka plot. 40 mm/40 kal wz. 28 Vickers-Armstrong 2 pdr Mk II,
2 podwójne nkm 13,2 mm Hotchkiss wz. 30 (2 x II) od 1935 r.
2 potrójne wyrzutnie torpedowe 550 mm (torpedy parogazowe typu 23 DT) z reduktorami dla torped 533 mm i 450 mm,
2 miotacze bomb głębinowych 24 cm Thornycrofta (dla bomb głębinowych o masie 100 kg, nie zostały one faktycznie zamontowane na okrętach a prawdopodobnie jedynie przekazane do magazynów okrętowych; miotacze złomowano w X.1934 roku),
2 podpokładowe wyrzutnie bomb głębinowych (20 bomb Wz BH200), 60 min Wz 08.