Oskar Hossfeld
Z Wikipedii
Friedrich Oskar Hossfeld (ur. 4 lipca1848 w Schulpforta (Turyngia), zm. 15 października 1915 w Nieder-Wildungen) – architekt niemiecki
Syn Friedricha Hossfelda (Johann Friedrich Hossfeld), malarza i ilustratora (1809-1881). Sam imienia Friedrich w działalności publicznej nie używał. Uczeń Karla J. Lüdecke we Wrocławiu, w latach 1868-1872 uczęszczał do Akademii Budowlanej (Bauakademie) w Berlinie. W latach 1872-1876 był kierownikiem budowy Kolumny Zwycięstwa (proj. Heinrich Strack) i Galerii Narodowej w Berlinie. W 1875 r. zdobył I nagrodę w konkursie im. K. F. Schinkla na projekt budynku biblioteki krajowej. Odbył podróże naukowe do Włoch, Francji i Austrii. Od 1876 asystent Ludwiga Persiusa, dyrektora Komisji Budowy Zamku (Schlossbaukommission). Był autorem wyróżnionych projektów kolegium uniwersytetu w Strasburgu (1878), zabudowy Wyspy Muzealnej (1884) i gmachu Reichstagu (1882) w Berlinie. Od 1888 inspektor budownictwa (Landbauinspektor) w Ministerstwie Robót Publicznych, tajny radca budowlany, był jednym z redaktorów naczelnych opiniotwórczych periodyków fachowych "Zeitschrift für Bauwesen" i "Zentralblatt der Bauverwaltung", przyczynił się do uformowania niemieckiego ruchu ochrony zabytków, od 1899 wydawał czasopismo "Denkmalpflege". W latach 1890-1895 równolegle wykładał na Politechnice w Charlottenburgu. Od 1900 kierował w ministerstwie działem budowy muzeów, kościołów i budowli zabytkowych w Prusach, rozwijając przy tej sposobności żywą własną działalność budowlaną. Zaprojektował wiele kościołów, zarówno katolickich, jak i ewangelickich, miejskich i na wsi, na terenie Niemiec i dzisiejszej Polski. W swoich projektach posługiwał się formami historyzującymi, głównie neogotyckimi i neobarokowymi. Pozostawił wyczerpująca dokumentację działalności architektonicznej w formie szeregu artykułów prasowych, następnie opublikowanych w formie książkowej (4 wydania do 1915 r.). Do współpracowników należeli m. in. G. Güldenpfennig, Roger Sławski i C. Weber. Z budowli świeckich projetował gmach Szkoły Rzemiosł Artystycznych (Kunstgewerbeschule) w Berlinie i ratusz w Lützen (współaut. Karl Hinckeldeyn).
[edytuj] Wybrane dzieła w granicach obecnej Polski
- restauracja i nowy hełm wieży katedry św. Jakuba w Szczecinie, neogotycki, 1894 (zniszczony w 1945)
- kościół św. Jacka w Legnicy, dawniej ewangelicki Pamięci Cesarza Wilhelma, neogotycki, 1904-1908
- kościół Maryi Królowej w Poznaniu, dawniej ewangelicki św. Mateusza, neorenesansowy, 1904-1907
- kościół św. Anny w Poznaniu, dawniej ewangelicki Chrystusa, neogotycki, 1905-1907
- kościół Narodzenia NMP w Szczecinku, dawniej ewangelicki, neogotycki, 1905-1908
- kościół ewangelicki w Ostródzie, neogotycki, 1907-1909
- kościół Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Józefa w Chojnowie, neoromański, 1909-1911
- kościół ewangelicki św. Jana w Pile, neogotycki, 1909-1911 (zniszczony w 1945, zachowana pastorówka)
- kościół ewangelicki w Brochowie (obecnie dzielnica Wrocławia), neorenesansowy, 1910-1911 (zniszczony w 1945)
- kościół św. Jerzego w Brochowie (obecnie dzielnica Wrocławia), neoromański, 1910-1911
- kościół parafialny Bożego Ciała w Oleśnie (1910-1913), neobarokowy
- kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bydgoszczy, neobarokowy, 1910-1913
- kościół św. Marii Magdaleny w Czersku, neogotycki, 1910-1913
- ponadto m. in. neogotyckie kościoły ewangelickie w Kcyni, Gdańsku Nowym Porcie, Wejherowie (1907-1909) ; neobarokowe kościoły ewangelickie w Nowym Mieście Lubawskim i Zbąszyniu (1907) oraz neobarokowe katolickie - Dębie, Strzelce Opolskie.
- w Niemczech m. in. neogotyckie kościoły ewangelickie: św. Jerzego we Flensburgu (1904-1907) i w Bitterfeld (ukończony 1909) ; katolickie w Kirchlinde koło Dortmundu (neogotycki) i w Höchst am Main (neoromański).
[edytuj] Galeria
Kościół Narodzenia NMP w Szczecinku |
Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP w Chojnowie |
||
Kościół NSPJ w Bydgoszczy |
[edytuj] Bibliografia
- O. Hossfeld, Stadt- und Landkirchen, 4. Aufl., neubearb. und erw., Berlin, Wilhelm Ernst, 1915
- Hossfeld, Oskar, [w:] Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler, hrsg. von Hans Vollmer, Bd. 17, Leipzig, Seemann, 1924