Pistolet APS

Z Wikipedii

APS
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	pistolet automatyczny
Historia
Prototypy	1947 - 1952
Produkcja seryjna	1952 - 1956
Dane techniczne
Kaliber	9 mm
Nabój	9 x 18 mm Makarowa
Magazynek	20 nab.
Wymiary
Długość	225 mm 540 mm (z kolbą dołączoną)
Długość lufy	140 mm
Masa
broni	1020 g (niezaładowanej) 1220 g (załadowanej) 1780 g (załadowany wraz z kolbą-kaburą)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	340 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	600 - 750 strz./min.
Szybkostrzelność praktyczna	40 strz./min. (ogień pojedynczy) 90 strz./min. (ogień ciągły)
Zasięg skuteczny	200 m

Pistolet Stieczkin APS – (ros. Автоматический Пистолет Стечкина), Automatyczny Pistolet Stieczkina wprowadzony został do uzbrojenia Armii Czerwonej wraz z pistoletem Makarowa w 1951 roku. Autorem projektu był pracujący w zakładach w Tule Igor Jakowlewicz Stieczkin.

APS był pistoletem przeznaczonym dla żołnierzy i oficerów biorących bezpośredni udział w walce, a także żołnierzy obsługi czołgów artylerii, wozów bojowych, czyli we wszystkich jednostkach, w których potrzebna jest duża siła ognia w połączeniu z niewielkimi rozmiarami.

[edytuj] Konstrukcja

Pistolet działa na zasadzie wykorzystania energii odrzutu swobodnego zamka. Konstrukcja w całości stalowa. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym. Sposób napinania kurka Double Action. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia (który jednocześnie spełnia rolę bezpiecznika) umożliwia zarówno prowadzenia ognia pojedynczego jak i ciągłego. Pistolet posiada również przerywacz uniemożliwiający oddanie przypadkowego strzału. Charakterystyczną cechą APS jest umieszczony w chwycie opóźniacz zmniejszający szybkostrzelność.

Pistolet zasilany jest umieszczonym w chwycie 20 nabojowym (naboje ułożone dwurzędowo) magazynkiem. Kabura – futerał (we wcześniejszych modelach wykonane z drewna, w późniejszych już z tworzyw sztucznych) może pełnić jednocześnie rolę dostawianej kolby. Przyrządy celownicze przerzutowe (25, 50, 100 i 200m).

Pistolet nie odniósł znaczącego sukcesu. Był ciężki i wyjątkowo niewygodny w noszeniu. Jego masa powodowała również problemy podczas strzelania. APS był za ciężki jak na klasyczny pistolet i za lekki jak na pistolet maszynowy.

Jego skomplikowana konstrukcja przedrażała koszty produkcji (nieseryjnej). W latach siedemdziesiątych pojawiła się wersja pistoletu z wydłużoną lufą i tłumikiem o nazwie APB z przeznaczeniem dla jednostek specjalnych.

W latach dziewięćdziesiątych XX wieku APS przechodził drugą młodość głównie wśród funkcjonariuszy policji i ochrony. Pistolet oferował znacznie większą celność i pojemność magazynka od stosowanych powszechnie pistoletów Makarowa. Jego zaleta jest również niewielki odrzut. Pistolet nadal jest dziś używany (zdecydowanej zmianie uległa jednak jego kabura. Obecnie jest znacznie lżejsza i przystosowana do sytuacji taktycznych) w rosyjskiej policji głównie ze względu na tanią amunicje 9 x 18 mm Makarowa.

[edytuj] Bibliografia

• Erenfeicht, Leszek. Stieczkin. Strzał. 2005, nr 7. ISSN 1644-4906.
• CH. Druga młodość. Komandos. 1995, nr 3(36), str. 24-25. ISSN 0867-8669.