Karabin maszynowy RPD

Z Wikipedii

Rucznoj Puliemiot Diegtiariowa (RPD)
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Rodzaj	ręczny karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1943
Produkcja seryjna	1945 - ??
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 x 39 mm wz. 43
Taśma nabojowa	taśma 100 nab. w osłonie bębnowej
Wymiary
Długość	1037 mm
Długość linii celowniczej	596 mm
Masa
broni	7 kg (niezaładowanej) 7,4 kg (załadowanej)
lufy	520 mm
Inne
Prędkość pocz. pocisku	735 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	640 - 750 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna	150 strz./min
Zasięg skuteczny	1000 m

RPD wz. 1944 (ros. РПД, Ручной Пулемет Дегтярева - pol. transkrypcja Rucznoj Puliemiot Diegtiariowa) — radziecki ręczny karabin maszynowy konstrukcji Wasilija Diegtiariowa.

W 1942 roku Wasilij Diegtiariow rozpoczął pracę nad nowym ręcznym karabinem maszynowym, który mógłby zastąpić używaną dotychczas karabin maszynowy DP. W tym samym czasie dwóch inżynierów N. Jelizarow i S. Siemin opracowało nowy rodzaj amunicji streleckiej - nabój pośredni 7,62 x 39 mm wz.43. Wtedy to W. Diegtiariow opracował nowy ręczny karabin maszynowy, który był jednym z pierwszych modeli broni zaprojektowanej do strzelania nowym nabojem. Karabin wszedł do produkcji seryjnej w 1945 roku i otrzymał oznaczenie PПД (RPD).

Była to konstrukcja zawodna, często dochodziło do zacięć.

Karabin pozostawał na wyposażeniu Armii Radzieckiej od początku lat pięćdziesiątych do sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to został zastąpiony przez ręczny karabin Kałasznikowa RPK. Chociaż formalnie karabin ten został wycofany, nadal wiele jego egzemplarzy można znaleźć w magazynach armii rosyjskiej, a także w wielu innych armiach krajów byłego bloku wschodniego. Karabin maszynowy RPD był także pod oznaczeniem rkm D używany przez Wojsko Polskie.

Licencyjny odpowiednik RPD produkowany w Chinach to ręczny karabin maszynowy Type 56.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z bronią. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.