Wilhelm Friedberg

Z Wikipedii

Wilhelm Friedberg (ur. 29 stycznia 1873 w Borysławiu, zm. 10 czerwca 1941 w Krakowie) - polski geolog i paleontolog.

Głównym polem zainteresowań Friedberga były skamieniałości miocenu Polski. Opracował zmienność osobniczą, filogenezę i paleoekologię wielu ślimaków i małży miocenu, ich zasięg geograficzny i stratygraficzny.

Napisał blisko 100 prac naukowych i popularyzatorskich.

[edytuj] Życiorys

Początkowo pracował naukowo we Lwowie, gdzie w 1907 otrzymał tytuł docenta Politechniki Lwowskiej. W 1919 przeniósł się do Poznania, gdzie pracował na tamtejszym uniwersytecie jako profesor do 1929. W tym czasie zorganizował tam pierwszy na uczelni Zakład Paleontologiczny, piastował także stanowisko dziekana i prorektora. Jednocześnie od 1919 do 1921 był zatrudniony w państwowej służbie geologicznej. Od 1929 do 1933 kierował katedrą paleontologii ma Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

W 1930 wybrany na członka PAU.

[edytuj] Najważniejsze prace

• Atlasu geologicznego Galicji (1902) - współautor
• Mięczaki mioceńskie ziemi polskich" (1911 - 1928)
• Studia nad formacją mioceńską ziem polskich (cz. I - VI 1914 - 1930)
• Zasady geologii" (1923).

[edytuj] Bibliografia

• Zofia Kielan-Jaworowska (red.), 1963 - Mały słownik paleontologiczny. Wiedza Powszechna, Warszawa.
• [1]