KP Legia Warszawa

Z Wikipedii

Legia Warszawa
Pełna nazwa	Klub Piłkarski Legia Warszawa Sportowa Spółka Akcyjna
Przydomek	Wojskowi, Legioniści, Zieloni
Barwy	czerwono-biało-zielono-czarne
Data założenia	marzec 1916, jako "drużyna Legjonowa"
Adres	ul. Łazienkowska 3 00-449 Warszawa
Stadion	Stadion Wojska Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Liczba miejsc	13 628 (wszystkie siedzące)[1]
Prezes	Leszek Miklas (od 24 kwietnia 2007)
Trener	Jan Urban (od 4 czerwca 2007)
Liga	Orange Ekstraklasa
2006/2007	3. miejsce
2007/2008	2. miejsce
Debiut w I lidze	3 kwietnia 1927 Legia - Warszawianka 1:4 (0:0)
Sukcesy	Mistrzostwo Polski: 1955, 1956, 1969, 1970, 1994, 1995, 2002, 2006 Puchar Polski: 1955, 1956, 1964, 1966, 1973, 1980, 1981, 1989, 1990, 1994, 1995, 1997, 2008 Puchar Ligi Polskiej: 2002 Superpuchar Polski: 1989, 1994, 1997
Stroje domowe 　 Stroje wyjazdowe
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa klubu

KP Legia Warszawa (oficjalna nazwa Klub Piłkarski Legia Warszawa Sportowa Spółka Akcyjna) – polski klub piłkarski z siedzibą w Warszawie, od 9 kwietnia 2004 stanowiący część holdingu Grupa ITI, kontynuator tradycji – powołanej w marcu 1916 w Kościuchnówce pod Maniewiczami – piłkarskiej drużyny Legjonowej oraz – założonego 31 lipca 1922 w Warszawie – wielosekcyjnego Wojskowego Klubu Sportowego "Legia" Warszawa (pierwowzoru klubu sportowego w dzisiejszym tego słowa znaczeniu). Od lat 90. XX wieku zajmuje 1 miejsce w tabeli wszech czasów polskiej ekstraklasy, będąc zarazem jednym z najbardziej utytułowanych polskich klubów piłkarskich na arenie międzynarodowej (m.in. półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Krajowych 1969/1970 i Pucharu Europy Zdobywców Pucharów 1990/1991, a także ćwierćfinalista Ligi Mistrzów 1995/1996).

Początkowo działał jako jedna z sekcji wielosekcyjnego CWKS Legia, a w niezależny podmiot (Autonomiczną Sekcję Piłki Nożnej) przekształcił się 25 kwietnia 1989. Od 12 lutego 1997 posiada status Sportowej Spółki Akcyjnej (SSA), natomiast od 13 czerwca 2003 występuje pod obecną nazwą.

Spis treści 1 Historia 1.1 Założenie klubu 1.2 Lata 20. i 30. XX wieku 1.3 Reaktywacja 1.4 Lata pierwszych sukcesów 1.5 Sukcesy w Europie 1.6 Lata 70. i 80. XX wieku 1.7 Okres Wielkiej Legii 1.7.1 Rok 1993 1.7.2 Potrójna korona i kolejne sukcesy 1.8 Legia w nowym tysiącleciu 1.9 Obecnie 2 Sukcesy[19] 3 Legia w lidze 4 Legia w Pucharze Polski 5 Legia w europejskich pucharach 6 Derby Warszawy 6.1 Inni lokalni rywale 7 Stadion Wojska Polskiego 7.1 Żyleta 8 Piłkarze 8.1 Kadra zawodnicza na sezon 2008/2009 9 Sztab szkoleniowy w sezonie 2008/2009 10 Kibice 11 Najwybitniejsi zawodnicy 12 Zestawienie dotychczasowych trenerów 13 Zestawienie dotychczasowych prezesów 14 Statystyki 14.1 Rekordy klubowe 14.2 Królowie strzelców w barwach klubu 15 Przypisy 16 Linki zewnętrzne 17 Bibliografia

[edytuj] Historia

[edytuj] Założenie klubu

Do utworzenia klubu przyczynił się w znacznym stopniu wybuch I wojny światowej, bowiem w skład ówczesnych Legionów Polskich wchodziło wielu żołnierzy, którzy przed wojną uprawiali futbol.

Pierwsze treningi rozpoczęli oni jeszcze wiosną 1915 w Piotrkowie Trybunalskim, zaś między 5, a 15 marca 1916 na wniosek chorążego Zygmunta Wasseraba w kancelarii kompanii sztabowej Komendy Legionów Polskich w Kościuchnówce (znajdującej się niedaleko Maniewicz na Wołyniu) doszło do założenia zespołu piłkarskiego. Na jej prezesa mianowano chorążego Władysława Groele, a plutonowy Stanisław Mielecha zaproponował nazwę drużyna Legjonowa, o biało-czarnych barwach i herbem ukazującym białą literę "L" (symbol Legionów) na czarnej tarczy. Piłkarze grali w białych strojach z ukośnymi czarnymi pasami (nawiązanie do Czarnych Lwów)^[2] .

Jeszcze wiosną tego samego roku zespół rozegrał szereg meczów z innymi drużynami żołnierskimi, które w większości kończyły się zwycięstwami "drużyny Legjonowej". Najstarsze zachowane wyniki to: 7:0 z Dywizyjnym Zakładem Sanitarnym, 3:3 z 6. Pułkiem Piechoty Legionów oraz dwa zwycięstwa (6:4 i 3:1) z 4. Pułkiem Piechoty Legionów^[2]. W lipcu 1916 – w związku z ofensywą Brusiłowa – Legiony zaczęły wycofywać się na zachód, a klub przeniósł się do Warszawy. Pierwszy mecz w nowym mieście rozegrano 29 kwietnia 1917 (remis 1:1 na Agrykoli przeciwko Polonii Warszawa). W sumie z dziewięciu rozegranych w stolicy spotkań trzy Legia zremisowała, pozostałe wygrywając. W pierwszym wyjazdowym spotkaniu Legia odniosła zwycięstwo 2:1 nad ówczesnym mistrzem Polski Cracovią w Krakowie, dzięki czemu została obwołana nieoficjalnym mistrzem kraju^[2].

W 1918 wojna się zakończyła i drużynę rozwiązano. Klub reaktywowała grupa byłych oficerów 14 marca 1920 w salach kasyna oficerskiego na Zamku Królewskim jako Wojskowy Klub Sportowy (WKS) Warszawa z biało-czerwonymi barwami statutowymi.

[edytuj] Lata 20. i 30. XX wieku

Z powodu wojny bolszewickiej i udziału w niej wielu warszawskich piłkarzy, "WKS" nie został zgłoszony do premierowych rozgrywek o mistrzostwo Polski w 1920. W sezonach 1921-1926 drużyna nigdy nie wyszła poza Klasę A okręgu warszawskiego, lecz był to okres bardzo ważny dla klubu. W 1922 uchwalono statut umożliwiający grę w zespole osobom cywilnym i zmieniono nazwę na Wojskowy Klub Sportowy "Legia" Warszawa. W tym czasie ogłoszono także fuzję z Koroną Warszawa, która spowodowała przejęcie nowych, biało-zielonych, barw klubowych.

W pierwszym międzynarodowym meczu (18 maja 1922) Legioniści ulegli na własnym stadionie 2:9 czechosłowackiej Viktorii Żiżkow Praga.

Sezon	Miejsce w lidze
1921	3 [3]
1922	4 [3]
1923	3 [3]
1925	3 [4]
1926	3 [4]
1927	5
1928	3
1929	4
1930	3
1931	3
1932	5
1933	6
1934	5
1935	9
1936	10 ↓
1937	4 [5]
1938	1 [6]
1948	4
1949	9
1950	10
1951	3
1952	5/6
1953	5
1954	7
1955	1
1956	1
1957	4
1958	6
1959	4
1960	2
1961	3
1962	5
1962/1963	7
1963/1964	4
1964/1965	4
1965/1966	6
1966/1967	4
1967/1968	2
1968/1969	1
1969/1970	1
1970/1971	2
1971/1972	3
1972/1973	8
1973/1974	4
1974/1975	6
1975/1976	8
1976/1977	8
1977/1978	5
1978/1979	6
1979/1980	3
1980/1981	5
1981/1982	4
1982/1983	8
1983/1984	5
1984/1985	2
1985/1986	2
1986/1987	5
1987/1988	3
1988/1989	4
1989/1990	7
1990/1991	9
1991/1992	10
1992/1993	2
1993/1994	1
1994/1995	1
1995/1996	2
1996/1997	2
1997/1998	5
1998/1999	3
1999/2000	4
2000/2001	3
2001/2002	1
2002/2003	4
2003/2004	2
2004/2005	3
2005/2006	1
2006/2007	3
2007/2008	2

Po pierwszym w historii wyjściu poza Klasę A w 1927, Legia zakwalifikowała się do nowo powstałej Polskiej Ligi Piłki Nożnej i zajęła w niej piąte miejsce, mimo pięciu porażek na początku rozgrywek. Napastnik "Legionistów" Marian Łańko zajął w tym sezonie drugie miejsce w klasyfikacji strzelców, z 31 trafieniami. Warszawski klub zadebiutował także w Pucharze Polski, wygrywając mecz z Pogonią Warszawa 7:0. Przez dwa kolejne sezony Legia zajmowała wyższe miejsca w lidze od innych klubów ze stolicy: Polonii i Warszawianki.

W 1930, po trzech latach budowy, otwarto przy ulicy Łazienkowskiej Stadion Wojska Polskiego. W pierwszym meczu na nowym obiekcie Legia zremisowała z nieistniejącą już Europą Barcelona 1:1. W tym samym roku "Legioniści" pokonali Ruch Hajduki Wielkie 7:1 w swoim setnym występie w ekstraklasie. Legia odnosiła również największe przedwojenne sukcesy i do mistrzostwa Polski w latach 1930 i 1931 brakowało jej odpowiednio trzech i jednego punktu.

Sezon w 1935 był zapowiedzią przyszłych klęsk. Legia utrzymała się w lidze dzięki jednemu punktowi przewagi nad zdegradowaną Cracovią, a następnie w 1936, w jubileusz 20-lecia historii klubu, Legia przegrała siedem kolejnych meczów z rzędu i zanotowała jedyny w okresie swego istnienia spadek z pierwszej ligi. W 1937 władze klubu zdecydowały o jego powrocie do wojskowego statutu. W efekcie z pierwszego zespołu odeszły prawie wszystkie osoby cywilne, głównie do innych warszawskich drużyn. W 1937 w klasie A okręgu warszawskiego Legia zajęła czwarte miejsce, a rok później pierwsze, premiowane grą w barażach o I ligę. "Wojskowi" zajęli w nich trzecia lokatę i nie zdołali awansować. Zarząd zareagował wycofaniem klubu ze wszystkich rozgrywek, i postanowił rozgrywać mecze towarzyskie. W 1938 roku większość sekcji drużyny rozwiązano, pozostawiając jedynie trzy: tenisową, pływacką i motorową.

[edytuj] Reaktywacja

Po zakończeniu II wojny światowej, w kwietniu 1945 klub reaktywowano pod nazwą I Wojskowego Klubu Sportowego Warszawa, a w czerwcu tego roku dodano historyczny człon Legia. Drużyna początkowo rozgrywała spotkania towarzyskie ze stołecznymi zespołami, a także z klubami z innych krajów. Grano m.in. ze szwedzkim IFK Norrkoping oraz jugosłowiańskim Partizanem Belgrad. W pierwszych powojennych mistrzostwach polski(1946) "Zieloni" zajęli 2 miejsce w swojej grupie eliminacyjnej, odpadając dalszej rywalizacji. "Legionistów" wyprzedziła wtedy warszawska Polonia, która zdobyła potem mistrzostwo. Do startującej w 1948 roku, po dziewięcioletniej przerwie, ekstraklasy "Wojskowi" zakwalifikowali się po zwycięstwie w eliminacjach międzyokręgowych makroregionu północno-wschodniego, oraz po zdobyciu drugiego miejsca w kwalifikacjach ogólnopolskich. Klub zajął w nich ostatecznie czwarte miejsce, remisując(3:3 z Ruchem Chorzów) przy okazji swój 250 mecz ligowy^[2]. Przez dwa kolejne ligowe sezony Legia utrzymywała się w ekstraklasie dzięki lepszemu bilansowi bramek od zdegradowanych zespołów. W listopadzie 1949, po reformach wprowadzanych przez ówczesne władze, kolejny raz zmieniono nazwę, na Centralny Wojskowy Klub Sportowy Warszawa oraz nadano nowy herb (Duża litera C, a w niej mniejsze: W, K, S). Oficjalnym patronem drużyny zostało Ludowe Wojsko Polskie.

W 1951, gdy na wzór radziecki mistrzem Polski zostawał zdobywca pucharu, warszawska drużyna zajęła trzecie miejsce. Rok później Legia odniosła pierwszy sukces w swej historii. W Pucharze Polski "Wojskowi" dotarli do finału, w którym ulegli warszawskiej Polonii 0:1. Do tej fazy rozgrywek dotarł jednak wzmocnione o graczy z pierwszego składu rezerwy "Legionistów", pierwsza drużyna odpadła w 1/8 finału.

[edytuj] Lata pierwszych sukcesów

29 września 1955 Legia zdobyła po raz pierwszy Puchar Polski (5:0 w Warszawie z Lechią Gdańsk), a miesiąc później, 20 listopada, mistrzostwo Polski (1:1 w Sosnowcu z Zagłębiem). Był to pierwszy dublet w historii polskiej piłki, powtórzony także w następnym sezonie(40-lecie istnienia klubu) po remisie 21 października 1956 z ŁKS Łódź. Dodatkowo trzy pierwsze miejsca w klasyfikacji strzelców zajęli gracze Warszawskiego zespołu.Przez kolejne cztery sezony "Wojskowi" utrzymywali się w górnej części tabeli.

Debiut klubu w europejskich pucharach zakończył się na 1/16 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych, po przegranym dwumeczu z czechosłowackim Slovanem (0:4 w Bratysławie i 2:0 w Warszawie).

2 lipca 1957 powrócono do historycznej nazwy Legia (Centralny Wojskowy Klub Sportowy "Legia" Warszawa), przybrano nowe obowiązujące do dzisiaj barwy biało-czerwono-zielono-czarne i przyjęto obowiązujący do 30 czerwca 2005 herb. 24 września Legioniści, grający jako reprezentacja Warszawy, zostali zaproszeni do Hiszpanii, na pierwszy mecz na nowym stadionie FC Barcelona, Camp Nou. Katalończycy odwdzięczyli się więc za rok 1930, gdy meczem z innym barcelońskim klubem(Europa Barcelona) zainaugurowano Stadion Wojska Polskiego.

[edytuj] Sukcesy w Europie

W latach sześćdziesiątych, Legia regularnie zajmowała czołowe miejsca w ligowej tabeli. W 1960 na Stadionie Wojska Polskiego pojawiło się sztuczne oświetlenie, a Tadeusz Błażejewski strzelił tysięczną ligową bramkę dla "Wojskowych".

Lata 1964 i 1966 przyniosły w 50-lecie istnienia klubu kolejne dwa Puchary Polski. W sezonie 1964/1965 Legia, jako pierwsza polska drużyna, doszła do 1/4 Pucharu Zdobywców Pucharów. W 1967 Legioniści wygrali swoją grupę Pucharu Intertoto, a rok później zadebiutowali w Pucharze Miast Targowych, pokonując 6:0 TSV 1860 Monachium. Stołeczny zespół w 1969 odzyskała tytuł mistrzowski na dwa lata, a rok później doszedł do półfinału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (0:0 i 0:2 z holenderskim Feyenoordem Rotterdam).

[edytuj] Lata 70. i 80. XX wieku

W 1971 Legia kończyła sezon na 2 miejscu, rok później na 3, w kolejnych latach nadal utrzymywała się w górnej połowie tabeli, ale bez większych sukcesów. Także w Europie obyło się bez trofeów, chociaż zespół jeździł na turnee po Hiszpanii, Ameryce i Australii. Klub w tym słabszym dla siebie okresie odnotował najwyższą wygraną Polskiego zespołu w Europejskich Pucharach. "Wojskowi" pokonali Vikinguru Reykjavik 9:0. "Legioniści" zdobyli także Puchar Polski (17 czerwca 1973 po rzutach karnych z Polonią Bytom).

Także lata osiemdziesiąte nie przyniosły żadnego mistrzostwa, ale za to dwa wicemistrzostwa, w 1985 i 1986. W 1980 warszawski klub zdobył po raz szósty Puchar Polski, by rok później powtórzyć ten wyczyn. Liga w tych latach przyniosła kolejno trzecie i piąte miejsce (punkt straty do mistrzowskiej Wisły w drugim przypadku). W tych latach Legia doszła do 1/8 i 1/16 Pucharu UEFA, odpadając dwukrotnie z mediolańskim Interem.

[edytuj] Okres Wielkiej Legii

Początek tego ważnego okresu wyznaczyło 25 kwietnia 1989 odłączenie się sekcji piłkarskiej od wielosekcyjnego CWKS i utworzenie Autonomicznej Sekcji Piłki Nożnej (ASPN CWKS "Legia" Warszawa). Pierwszym sukcesem w tym czasie było zdobycie pierwszego Superpucharu Polski (3:0 z Ruchem Chorzów w Zamościu). 1 września tego samego roku w wypadku zginął ulubieniec kibiców z Łazienkowskiej Kazimierz Deyna.

Dzięki zdobyciu dziewiątego Pucharu Polski w 1990 Legia mogła zagrać w Europie. W niej warszawski klub dotarł do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, i odpadł po pojedynku z Manchesterem Utd.(1:1 w Manchesterze i 1:3 w Warszawie). Mimo tego stołeczna ekipa w następnym sezonie o mało co nie spadła do drugiej ligi.^[7]

[edytuj] Rok 1993

20 czerwca 1993 nadeszło wyczekiwane od wielu lat wywalczenie mistrzostwa Polski (6:0 z Wisłą w Krakowie). Dzień później tytuł ten został jednak odebrany przez Prezydium Zarządu PZPN z powodu zarzutu przekupstwa^[8] w ostatnim ligowym meczu, stosunkiem głosów 5:4. Klub ukarano także 500 mln złotych kary, a władze UEFA wykluczyły Legię z europejskich pucharów^[9] . Wszystkie dotychczasowe wnioski dotyczące uchylenia owej decyzji (ostatnie z grudnia 2004 i stycznia 2007) zostały rozpatrzone negatywnie^[10], a mistrzostwo ostatecznie przypadło Lechowi Poznań, który po unieważnieniu ostatnich meczów Legii i ŁKSu, zajął w tabeli pierwsze miejsce.

W tym samym sezonie komisja do spraw przeciwdziałania dopingowi w sporcie uznała, że Roman Zub – piłkarz Legii, grał po zażyciu środków dopingujących w meczu z Widzewem Łódź. Próbkę moczu gracza zbadano także w laboratorium w Moskwie, gdzie uznano, że podwyższony poziom testosteronu nie był wynikiem stosowania dopingu. Mecz początkowo zweryfikowano jako walkower dla łódzkiej drużyny, ale decyzja wydziału gier PZPN została cofnięta przez prezydium związku^[9].

[edytuj] Potrójna korona i kolejne sukcesy

Odebrany tytuł nie załamał warszawskich piłkarzy, wręcz przeciwnie. W kolejnym sezonie zdobyli pierwszą w Polsce "potrójną koronę". 15 czerwca 1:1 z Górnikiem Zabrze w Warszawie dało tytuł mistrzowski, 18 czerwca 2:0 z ŁKSem w finale Pucharu Polski pozwoliło zdobyć to trofeum, zaś 24 lipca Legia zdobyła Superpuchar (6:4 z ŁKS Łódź w Płocku). Mimo wspaniałego sezonu Legii UEFA podtrzymała karę wykluczenia z europejskich pucharów i "Wojskowym" pozostawała radość ze zwycięstw w kraju. Pierwsze podejście do Ligi Mistrzów zakończyło się klęską już w eliminacjach (0:1 i 0:4 z chorwackim Hajdukiem Split).

Kolejny sezon zaczął się od podpisania umowy na transmisje meczów w Canal+ (jako pierwszy klub w Polsce). 31 maja 1995 klub wywalczył szóste mistrzostwo Polski (3:0 z Rakowem Częstochowa w Warszawie), zdobył też Puchar Polski. W drugim sezonie w Lidze Mistrzów Legioniści dotarli najdalej ze wszystkich polskich zespołów. Legia zagrała w 1/4 finału odpadając z Panathinaikosem (0:0 i 0:3). Po takich sukcesach w Europie liga przyniosła drugą lokatę i tym samym utratę tytułu. W pucharze UEFA Legia odpadła w III rundzie pokonując wcześniej swego niedawnego pogromcę Panathinaikos. 1996 odznaczył się jeszcze przekształceniem klubu w Sportową Spółkę Akcyjną (SSA) "Legia" Warszawa, oraz pozyskaniem nowego sponsora, koreańskiej firmy Daewoo.

Rok 1997 znów przyniósł drugą lokatę po przegranej 2:3 z Widzewem Łódź ("Wojskowi" prowadzili 2:0), a także kolejną zmianę nazwy (ASPN CWKS "Legia-Daewoo" Warszawa) co z powodu nazwy sponsora zostało chłodno przyjęte przez warszawskich fanów^[2]. Niepowodzenie w lidze powetowano kolejnym Pucharem i Superpucharem Polski. W ostatnim w historii sezonie Pucharu Zdobywców Pucharów Legia odpadła jednak bardzo szybko.

[edytuj] Legia w nowym tysiącleciu

W sezonach 1998-2001 Legia plasowała się w ścisłej czołówce. W tym okresie rozegrano setny mecz w europejskich pucharach(zwycięstwo 5:0 w Skopje z macedońskim Vardarem w 1/64 finału Pucharu UEFA 12 sierpnia 1999). 1 lipca 2001 usunięto z nazwy klubu markę byłego sponsora i powrócono do nazwy ASPN CWKS "Legia" Warszawa SSA.

W sezonie 2001/2002 piłkarze Legii pod wodzą Serba Dragomira Okuki zdobyli siódmy tytuł mistrzowski(0:0 z Odrą Wodzisław w Warszawie) a także Puchar Ligi Polskiej(3:0 i 1:2 z Wisłą Kraków). W Lidze Mistrzów Legię przegrała jednak w eliminacjach z FC Barcelona, w Pucharze UEFA zaś odpadła w pierwszej rundzie.

Niedawny mistrz kończył rozrywki w 2003 roku tuż za podium. Niedługo po tym nastąpiła zmiana nazwy na KP "Legia" Warszawa SSA, i jeszcze tego samego dnia trenerem stołecznego klubu został Dariusz Kubicki^[11].

Wykupienie klubu przez Grupę ITI Holdings SA, przyniosło spore nadzieje, lecz Legia nie zdobyła tytułu mistrzowskiego, zajęła drugie miejsce. Następny rok także nie należał do udanych, stołeczny zespół zajął 3 miejsce w lidze.

Sezon 2005/2006 był wyjątkowy w historii klubu. Legia szybko odpadła z Pucharu UEFA i zaliczyła fatalny początek ligi. Mimo to w 90-lecie istnienia drużyny, "Legioniści" zdobyli ósme mistrzostwo Polski po wygranym 1:0 meczu z Górnikiem w Zabrzu^[12]. Duża zasługę miał w tym nowy trener Dariusz Wdowczyk, dzięki któremu udało się odrobić siedem puntów straty do Wisły Kraków i wyjść na prowadzenie w lidze. Po tych sukcesach Rada Miasta podjęła decyzję o sfinansowaniu modernizacji stadionu Legii poprzez budowę trzech nowych trybun i rozbudowę trybuny krytej.

W kolejnym sezonie "Wojskowi" skompromitowali się w Pucharze Polski odpadając po meczach ze Stalą Sanok^[13], a w lidze uzyskali trzecią lokatę. Rok 2007 przyniósł też zmianę herbu. Klub nie dogadał się z CWKS, który posiadał prawa do poprzedniego. Władze klubu zarejestrowały swój znak, zbojkotowany przez kibiców, poniważ nie przypominał on w niczym dawnego znaku^[14]. Ostatecznie nie został on wprowadzony w życie i ustalono że herbem zostanie ten pierwszy, historyczny, z białą literą "L" na czarnej tarczy.

[edytuj] Obecnie

Sezon 2007/2008 rozpoczął sie dramatycznie. Po burdach wywołanych przez warszawskich chuliganów na stadionie wileńskiej Vėtry w przerwie meczu II rundy Pucharu Intertoto, spotkanie zostało przerwane po zakończeniu pierwszej połowy przy stanie 2:0 dla gospodarzy^[15]. Kilka dni później Komisja Dyscyplinarna UEFA zweryfikowała wynik spotkania z Vėtrą na walkower 3:0 dla gospodarzy i wykluczyła Legię z obecnej edycji europejskich pucharów oraz z następnej, do której się zakwalifikuje (Liga Mistrzów UEFA, Puchar UEFA, Puchar Intertoto) w ciągu najbliższych pięciu lat. UEFA zobowiązała także warszawski klub do pokrycia wszelkich strat wyrządzonych przez uczestników zamieszek na stadionie gospodarza. Po złożeniu odwołania, karę czasowo zawieszono, po uwzględnieniu tego co zostało poprawione by zwiększyć bezpieczeństwo na meczach Legii^[16].

Na półmetku rozgrywek ligowych Legia zajęła drugą lokatę, mimo że zdobyła więcej punktów niż w mistrzowskim sezonie 2005/2006^[17]. "Legioniści" tracili 10 punktów do pierwszej Wisły. Nowy trener, Jan Urban, obiecał walkę o wicemistrzostwo i pozyskanie nowego napastnika, gdyż w rundzie jesiennej Legia była nieskuteczna w ataku^[18].

Ostatecznie Legia zdobyła Puchar Polski po zwycięstwie w finale z Wisłą (0:0, w karny 4:3) oraz wicemistrzostwo i wywalczyła awans do Pucharu UEFA.

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Sukcesy^[19]

• Mistrzostwa Polski:
  • 1 miejsce (8): 1955, 1956, 1969, 1970,1993 (odebrane przez PZPN) 1994, 1995, 2002, 2006
  • 2 miejsce (10): 1960, 1968, 1971, 1985, 1986, 1993 (przyznane przez PZPN), 1996, 1997, 2004, 2008
  • 3 miejsce (11): 1928, 1930, 1931, 1961, 1972, 1980, 1988, 1999, 2001, 2005, 2007
• Puchar Polski:
  • Zdobywca (13): 1955, 1956, 1964, 1966, 1973, 1980, 1981, 1989, 1990, 1994, 1995, 1997, 2008
  • Finalista (6): 1952 (rezerwy), 1969, 1972, 1988, 1991, 2004
• Puchar Ligi Polskiej:
  • Zdobywca (1): 2002
  • Finalista (2): 2000, 2008
• Superpuchar Polski:
  • Zdobywca (3): 1989, 1994, 1997
  • Finalista (3): 1990, 1995, 2006
• Europejskie puchary:
  • zwycięzca grupy w Pucharze Intertoto: 1967
  • 1/2 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych: 1970
  • 1/2 finału Pucharu Zdobywców Pucharów: 1991
  • 1/4 finału Ligi Mistrzów: 1996
  • 1/4 finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych: 1971
  • 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów: 1965, 1982
• Mistrzostwa Polski juniorów młodszych:
  • 1 miejsce (1): 1969
  • 2 miejsce (1): 1962

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Legia w lidze

Działacze Legii byli głównymi inicjatorami utworzenia nowoczesnych ogólnokrajowych rozgrywek ligowych w Polsce. Na fali zmian sanacyjnych, zapoczątkowanych wiosną 1926 przez przewrót majowy do władzy w rodzimym sporcie doszli ludzie wywodzący się ze środowisk wojskowych, toteż obowiązujący system rozgrywkowy poddano historycznej reformie. Jesienią 1926, w porozumieniu z czołówką polskich klubów, przedstawiciele Legii rozpoczęli wzmożone działania, mające na celu założenie ligi. Udało się to już na przełomie 1926 i 1927, więc jedną z drużyn pierwszoligowych premierowego sezonu 1927 stanowili "Legioniści". Z ekstraklasy spadli tylko raz – w edycji 1936, spędzając w niej łącznie 71 sezonów (1927 - 1936 i od 1948 do dziś). W II lidze oraz naturalnie niższych klasach rozgrywkowych nie wystąpili ani razu, bowiem ich jedynie trzy sezony poza krajową elitą (1937 - 1939) spędzili w warszawskiej klasie A (1937) i lidze okręgowej (1937/1938), nieskutecznie walcząc o powrót do ekstraklasy (przegrane baraże). Z niepowodzeniami w sezonie 1937/1938 związane jest stopniowe likwidowanie klubu począwszy od września 1938.

Do ekstraklasy "Legioniści" wrócili w sezonie 1948, czyli pierwszej edycji rozgrywek ligowych po II wojnie światowej i od tego momentu występują w niej nieprzerwanie do obecnego sezonu. Od lat 90. XX wieku zajmują natomiast 1 miejsce w tabeli wszech czasów I ligi.

W swej dotychczasowej historii Legia wygrała ligę 8 razy, 9-krotnie była druga i 11-krotnie trzecia. Dzięki tym sukcesom zajmuje czwartą pozycję pod względem liczby zdobytych krajowych trofeów.

Bilans Legii w I lidze[20]
Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki
1878	890	488	500

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Legia w Pucharze Polski

Finały Pucharu Polski z udziałem Legii[21]
Data	Przeciwnik	Wynik
13 maja 2008	Wisła Kraków	0:0, k. 4:3
1 czerwca 2004	Lech Poznań	1:0
18 maja 2004	Lech Poznań	0:2
29 czerwca 1997	GKS Katowice	2:0
18 czerwca 1995	GKS Katowice	2:0
18 czerwca 1994	ŁKS Łódź	2:0
23 czerwca 1991	GKS Katowice	0:1
17 czerwca 1990	GKS Katowice	2:0
24 czerwca 1989	Jagiellonia Białystok	5:2
23 czerwca 1988	Lech Poznań	1:1, k. 2:3
24 czerwca 1981	Pogoń Szczecin	1:0
9 maja 1980	Lech Poznań	5:0
17 czerwca 1973	Polonia Bytom	0:0, k. 4:2
4 czerwca 1972	Górnik Zabrze	5:2
12 maja 1969	Górnik Zabrze	2:0
15 sierpnia 1966	Górnik Zabrze	2:1
1 maja 1964	Polonia Bytom	2:1
24 czerwca 1956	Górnik Zabrze	3:0
29 września 1955	Lechia Gdańsk	5:0
21 grudnia 1952[22]	Polonia Warszawa	0:1

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Legia w europejskich pucharach

Dotychczas Legia rozegrała 156 meczów w europejskich pucharach. Bilans spotkań jest korzystny, z 68 zwycięstwami i 39 porażkami. Największy sukcesem było dojście do 1/2 i 1/4 Pucharu Europy mistrzów krajowych (kolejno w 1970 i 1971), 1/4 Ligi mistrzów (1995/1996) oraz 1/2 Pucharu Zdobywców Pucharów(1990/1991). "Legioniści" wygrali również grupę Pucharu Intertoto w 1967^[23].

Najskuteczniejszym zawodnikiem w europie był Kazimierz Deyna, z 17 trafieniami. Rozegrał również, wraz z Bernardem Blautem, najwięcej meczów(40).

Bilans Legii w europejskich pucharach[24]
Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki
156	68	39	39

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Derby Warszawy

Derby stolicy są – obok krakowskich, łódzkich i górnośląskich – najważniejszymi w Polsce. Najsłynniejszymi derbami Warszawy stały się na przestrzeni lat pojedynki Legii z Polonią (lata międzywojenne oraz od lat 90.) oraz Legii przeciwko Gwardii (od lat 50. do lat 80.)

Do pierwszego meczu pomiędzy Legią i Polonią doszło tuż po przenosinach "Wojskowych" do stolicy – 29 kwietnia 1917 na Agrykoli, a owa towarzyska potyczka zakończyła się remisem 1:1. 10 kwietnia 1927 na stadionie Legii rozegrano natomiast premierowe derby, które również nie przyniosły rozstrzygnięcia (2:2).

W ostatecznym bilansie lepiej wypadają "Legioniści", z 25 zwycięstwami. Jednak godny uwagi jest fakt że "Czarne Koszule" prowadzą w bilansie meczów rozgrywanych w Pucharze Ligi (jedno zwycięstwo).

Stan na 31 października 2007

Wszystkie mecze[25]
Mecze	Zwycięstwa Legii	Remisy	Zwycięstwa Polonii
51	25	13	13

[edytuj] Inni lokalni rywale

Oprócz Polonii, Legia rozgrywała również mecze z innymi warszawskimi zespołami. Z Okęciem, Marymontem i Lotnikiem Warszawa "Wojskowi" grali po jednym razie. Wszystkie mecze odbyły się w ramach Pucharu Polski, i zakończyły zwycięstwami "Legionistów".

Z Gwardią Legia grała jeden mecz mniej niż z "Czarnymi Koszulami". Bilans wszystkich spotkań wypada na korzyść "Wojskowych", ale "Harpagony" prowadzą w statystykach meczów u siebie. Ostatni mecz pomiędzy drużynami odbył się 7 maja 1983 w lidze, i zakończył wygraną "Legionistów" 2:1^[26].

Z Warszawianką wszystkie dwadzieścia meczów Legia grała w lidze, przed II wojną światową. Wygrała dziesięć, dwa zremisowała i osiem przegrała.^[27]

Wszystkie mecze[28]
Mecze	Zwycięstwa Legii	Remisy	Zwycięstwa Gwardii
50	19	16	15
Mecze	Zwycięstwa Legii	Remisy	Zwycięstwa Warszawianki
20	10	2	8

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Stadion Wojska Polskiego

Po I wojnie światowej Legia nie miała stałego miejsca, w którym mogłaby rozgrywać mecze. Swój własny stadion, jako pierwsza drużyna w Warszawie otrzymała w 1922. Było to boisko Dowództwa Okręgu Korpusu, którego używano do zakończenia budowy nowego obiektu. W pierwszym meczu legioniści przegrali z Wislą Kraków 3:0^[2].

Obecnie "Legioniści" swoje mecze rogrywają na Stadionie Wojska Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Inauguracyjny mecz na tym obiekcie odbył się 9 sierpnia 1930 z nieistniejącym już hiszpańskim klubem piłkarskim CF Europa Barcelona (1:1 po rzucie karnym w 22 wykorzystanym przez Henryka Martyna).

Pierwsze mecze ligowe rozegrano tutaj 24 sierpnia 1930 (Warszawianka Warszawa grała z ŁKS Łódź a chwile potem Legia Warszawa z Czarnymi Lwów).

W pierwszym międzynarodowym meczu na tym obiekcie 26 października 1930 narodowa reprezentacja Polski rozbiła Łotwę 6:0.

Rekord frekwencji padł 19 września 1956, podczas meczu Pucharu Europy Mistrzów Krajowych ze Slovanem Bratysława oraz 8 czerwca 1958, podczas ligowego meczu z ŁKS Łódź. Na trybunach zasiadło wtedy po 40 000 widzów.

Obecnie Stadion jest w stanie pomieścić 13 628 kibiców (w tym sektor gości – 1 378 miejsc)^[29].

[edytuj] Żyleta

Żyleta to potoczna nazwa trybuny otwartej (nigdy nie została zadaszona), na której zasiadają najzagorzalsi kibice klubu. Historia nazwy związana jest z tablicą reklamową żyletek marki Polsilver, zamontowanej nad środkowym sektorem tej trybuny.

Na środku trybuny zamontowane jest "Gniazdo", czyli podwyższone miejsce, z którego prowadzony jest doping.

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Piłkarze

[edytuj] Kadra zawodnicza na sezon 2008/2009

Nr		Gracz	Rok przyjścia	Poprzedni klub
Bramkarze
1		Wojciech Skaba	2007	Odra Wodzisław Śląski
12		Maciej Gostomski	2005	MSP Szamotuły
0		Kostiantyn Machnowskyj	2008	ŁKS Łódź
82		Ján Mucha	2005	MSK Żilina
Obrońcy
3		Wojciech Szala	2001	GKS Katowice
4		Dickson Choto	2003	Pogoń Szczecin
5		Błażej Augustyn	2007	Bolton Wanderers
11		Tomasz Kiełbowicz	2001	Polonia Warszawa
17		Przemysław Wysocki	2005	Świt Nowy Dwór Mazowiecki
23		Piotr Bronowicki	2007	Górnik Łęczna
24		Jakub Wawrzyniak	2007	Widzew Łódź
25		Jakub Rzeźniczak	2007	Widzew Łódź
Pomocnicy
6		Roger	2006	Esporte Clube Juventude
7		Piotr Giza	2007	Cracovia Kraków
14		Aleksandar Vuković	2005	Ergotelis Iraklion
20		Sebastian Szałachowski	2005	Górnik Łęczna
0		Maciej Iwański	2008	Zagłębie Lubin
27		Edson	2006	Sporting CP
28		Marcin Smoliński	2007	Odra Wodzisław Śląski
30		Martins Ekwueme	2007	Polonia Warszawa
31		Maciej Rybus	2007	MSP Szamotuły
32		Miroslav Radović	2006	FK Partizan
35		Adam Frączczak	2006	Rega-Merida Trzebiatów
36		Ariel Borysiuk	2007	TOP 54 Biała Podlaska
0		Piotr Rocki	2008	Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski
37		Wojciech Trochim	2006	AON Rembertów
Napastnicy
13		Maciej Korzym	2006	Odra Wodzisław Śląski
18		Bartłomiej Grzelak	2007	Widzew Łódź
19		Takesure Chinyama	2007	Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski
33		Kamil Majkowski	2006	AON Rembertów
0		Mikel Arruabarrena	2008	Tenerife CD

Mucha Szala Iñaki Astiz Kiełbowicz Rzeźniczak Vuković Edson Radović Roger Giza Chinyama

Ustawienie drużyny w rundzie wiosennej sezonu 2007/2008.

Przyszli:

Mikel Arruabarrena – Tenerife CD

Piotr Rocki – Dyskobolia Grodzisk Wielkopolski

Kostiantyn Machnowskyj – ŁKS Łódź

Maciej Iwański - Zagłębie Lubin

Odeszli:

Balbino – Antequera CF

Iñaki Astiz – Osasuna Pampeluna

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Sztab szkoleniowy w sezonie 2008/2009

• Trener: Jan Urban
• Asystenci trenera: José Antonio Vicuña Ochandorena, Jacek Magiera, Lucjan Brychczy
• Trener bramkarzy: Krzysztof Dowhań
• Trener przygotowania fizycznego: Ryszard Szul
• Lekarz: Stanisław Machowski
• Odnowa biologiczna: Zbigniew Sęktas, Jerzy Somow
• Kierownik drużyny: Ireneusz Zawadzki
• Dyrektor sportowy i wiceprezes Zarządu KP Legia: Mirosław Trzeciak
• Skaut: Marek Jóźwiak

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Kibice

Legia jest klubem z duża liczbą wiernych kibiców w całej Polsce. Najwieksza ich liczba znajduje się w Warszawie, oraz pobliskich miejscowościach. Fani z różnych stron kraju zrzeszeni są w fan-clubach takich jak East Front '03 (fani z województwa lubelskiego) czy Paka z grodu kraka (kibice z Krakowa). Na Łazienkowskiej działają również zorganizowane grupy, takie jak Nieznani Sprawcy zajmujacy się oprawami meczowymi.

Zgody[30] Zagłębie Sosnowiec (od 1973) Pogoń Szczecin (lata 70. z przerwa w latach 1988-94) Olimpia Elbląg ADO Den Haag Juventus Turyn

Kosy[31] KSP Polonia Warszawa Widzew Łódź Lech Poznań Arka Gdynia Ruch Chorzów Górnik Zabrze Wisła Kraków Cracovia

Legioniści przyjaźnią się także z kibicami BKSu Bielsko-Biała oraz rosyjskiego Zenitu Sankt Petersburg, a także z wieloma warszawskimi i podwarszawskimi ekipami, jak: Znicz Pruszków, Hutnik Warszawa, czy Świt Nowy Dwór Mazowiecki. Wielu kibiców kontaktuje sie także z fanami Lechii Gdańsk, z ktorymi istniała zgoda dawniej.

Dawne zgody Wisła Kraków Lechia Gdańsk Motor Lublin Śląsk Wrocław Ruch Chorzów Radomiak Radom

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Najwybitniejsi zawodnicy

Jarosław Araszkiewicz Krzysztof Adamczyk Bernard Blaut Artur Boruc Lucjan Brychczy Andrzej Buncol Lesław Ćmikiewicz Kazimierz Deyna Dariusz Dziekanowski Edson Łukasz Fabiański Robert Gadocha Jacek Gmoch

Władysław Grotyński Paweł Janas Tomasz Jarzębowski Marek Jóźwiak Jacek Kazimierski Henryk Kempny Roman Kosecki Wojciech Kowalczyk Wojciech Kowalewski Dariusz Kubicki Cezary Kucharski Marian Łańko

Horst Mahseli Henryk Martyna Marcin Mięciel Piotr Mowlik Józef Nawrot Jan Pieszko Leszek Pisz Jerzy Podbrożny Ernest Pol Krzysztof Ratajczyk Zbigniew Robakiewicz / Roger Marek Saganowski

Władysław Stachurski Marceli Strzykalski Stanko Svitlica Grzegorz Szamotulski Maciej Szczęsny Edward Szymkowiak Antoni Trzaskowski / Aleksandar Vuković Dariusz Wdowczyk Tomasz Wieszczycki Jacek Zieliński Janusz Żmijewski

[edytuj] Zestawienie dotychczasowych trenerów

1922-1923: Jozef Ferenczi 1927: Karl Fischer 1928-1929: Elemér Kovàcs 1930: Józef Kałuża 1933: Stanisław Mielech 1933-1934: Gustav Wieser 1936: Karol Hanke 1947: František Dembický 1948: Edward Drabiński 1949: Marian Schaller 1949-1953: Wacław Kuchar 1954-1955: Janos Steiner 1956-1958: Ryszard Koncewicz 1959: Kazimierz Górski 1959: Stjepan Bobek 1960-1962: Kazimierz Górski 1962-1963: Longin Janeczek 1964-1965: Virgil Popescu 1965-1966: Longin Janeczek 1966-1969: Jaroslav Vejvoda

1969-1971: Edmund Zientara 1971-1972: Tadeusz Chruściński 1972-1973: Lucjan Brychczy 1973-1975: Jaroslav Vejvoda 1975-1979: Andrzej Strejlau 1979-1980: Lucjan Brychczy 1980-1981: Ignacy Ordon 1981-1982: Kazimierz Górski 1982-1985: Jerzy Kopa 1985-1987: Jerzy Engel 1987: Lucjan Brychczy 1987-1989: Andrzej Strejlau 1989-1990: Rudolf Kapera 1990: Lucjan Brychczy 1990-1991: Władysław Stachurski 1991-1992: Krzysztof Etmanowicz 1992-1994: Janusz Wójcik 1994-1996: Paweł Janas 1996: Mirosław Jabłoński 1996-1997: Władysław Stachurski

1997-1998: Mirosław Jabłoński 1998: Stefan Białas i Jerzy Kopa 1998: Jerzy Kopa 1999: Stefan Białas 1999: Dariusz Kubicki 1999-2001: Franciszek Smuda 2001: Krzysztof Gawara 2001-2003: Dragomir Okuka 2003-2004: Dariusz Kubicki 2004: Lucjan Brychczy, Krzysztof Gawara i Jacek Zieliński 2004-2005: Jacek Zieliński 2005-2007: Dariusz Wdowczyk 2007: Jacek Zieliński 2007-: Jan Urban

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Zestawienie dotychczasowych prezesów

Wszyscy prezesi Legii[32]
Prezes	Od	Do
chor. Władysław Groele	kwiecień 1916	lipiec 1917
por. Norbert Okołowicz	lipiec 1917	październik 1917
płk Aleksander Litwinowicz	14 marca 1920	8 lutego 1925
płk Norbert Okołowicz	8 lutego 1925	5 grudnia 1926
gen. Roman Górecki	5 grudnia 1926	27 maja 1927
gen. Stanisław Rouppert	27 maja 1927	luty 1932
dr Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski	luty 1932	maj 1933
płk Grabowski	27 stycznia 1934	6 czerwca 1936
płk Alojzy Gluth-Nowowiejski	6 czerwca 1936	15 stycznia 1937
płk Eugeniusz Wyrwiński	1 marca 1937	3 kwietnia 1938
płk Jan Kaliszek	3 kwietnia 1938	brak danych
płk Karol Rudolf	czerwiec 1945	16 lutego 1946
płk Ignacy Robb-Narbutt	16 lutego 1946	4 października 1947
gen. Jerzy Bordziłowski	4 października 1947	listopad 1949
gen. Eugeniusz Luśniak	listopad 1949	lipiec 1950
ppłk Henryk Czarnik	sierpień 1950	9 listopada 1951
ppłk Janusz Iwaszkiewicz	9 listopada 1951	15 stycznia 1954
mjr Mieczysław Muszyński	15 stycznia 1954	21 września 1954
ppłk Kazimierz Malczewski	21 września 1954	2 lipca 1957
gen. Zygmunt Duszyński	2 lipca 1957	19 listopada 1965
gen. Zygmunt Huszcza	19 listopada 1965	2 maja 1972
gen. Zbigniew Zieleniewski	2 maja 1972	10 kwietnia 1981
gen. Józef Kamiński	10 kwietnia 1981	15 czerwca 1985
gen. Wojciech Barański	15 czerwca 1985	25 kwietnia 1989
gen. Włodzimierz Oliwa	25 kwietnia 1989	5 czerwca 1989
gen. Stanisław Fryń	6 czerwca 1989	23 października 1993
gen. Zygmunt Skuza	23 października 1993	2 marca 1997
Janusz Lach	2 marca 1997	sierpień 1997
Marek Pietruszka	sierpień 1997	12 lipca 2000
Janusz Lach	12 lipca 2000	22 grudnia 2000
Leszek Miklas	22 grudnia 2000	8 lipca 2002
Edward Trylnik	8 lipca 2002	4 maja 2004
Piotr Zygo	4 maja 2004	24 kwietnia 2007
Leszek Miklas	24 kwietnia 2007	nadal

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Statystyki

[edytuj] Rekordy klubowe

• Ilość sezonów w I lidze: 71 (1927-1936 i 1948-nadal)
• Pierwsze zwycięstwo w I lidze: 8 maja 1927 Klub Turystów Łódź – Legia Warszawa 1:6 (0:5)
• Najwyższe zwycięstwo w I lidze: 19 sierpnia 1956 Legia Warszawa – Wisła Kraków 12:0 (5:0)
• Najwyższa porażka w I lidze: 3 września 1927 Pogoń Lwów – Legia Warszawa 11:2 (6:1)
• Nadłuższa seria zwyciestw w I lidze: 9 (1931 i 1932 oraz 2005/2006)
• Nadłuższa seria porażek w I lidze: 7 (1936)
• Najczęstszy rywal w I lidze: Ruch Chorzów – 129 meczów (1927-1936, 1948-1987, 1989-1995, 1997-2003 i 2007-) i Wisła Kraków – 129 meczów (1927-1936, 1948-1985, 1988-1994, 1996-)
• Najwięcej meczów w barwach klubu: Lucjan Brychczy – 452 (1954-1972)
• Najwięcej goli w barwach klubu: Lucjan Brychczy – 227 (1954-1972)
• Najstarszy strzelec bramki: Lucjan Brychczy – 37 lat 2 miesiące 31 dni
• Najmłodszy strzelec bramki: Ariel Borysiuk – 16 lat 8 miesięcy 21 dni

[edytuj] Królowie strzelców w barwach klubu

Sezon	Imię i nazwisko	Gole
2002/2003	Stanko Svitlica	24
1997/1998	Sylwester Czereszewski	14
1987/1988	Dariusz Dziekanowski	20
1980/1981	Krzysztof Adamczyk	18
1964/1965	Lucjan Brychczy	20
1963/1964	Lucjan Brychczy	18
1957	Lucjan Brychczy	19
1956	Henryk Kempny	21
1954	Ernest Pol	13

[edytuj] Przypisy

Na górę strony | Początek wątku

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalny Serwis KP Legia Warszawa SSA (pol.)

[edytuj] Bibliografia

• Gowarzewski Andrzej, Szczepłek Stefan, Szmel Bożena Lidia: Legia to potęga. GiA, Katowice, 2004. ISBN 83-88232-12-6. 
• Hałys Józef: Polska piłka nożna. Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków, 1974. 
• legia.com (pol.)
• legialive.pl (pol.)
• legia.net (pol.)
• legia.com.pl (pol.) (ang.)
• 90minut.pl (pol.)
• mogiel.net (pol.)

p • d • e Grupa ITI International Trading and Investments Holdings SA Luxembourg Kanały ogólne TVN • TVN HD • TVN Siedem • iTVN • NTL Kanały informacyjne TVN24 • TVN Meteo • TVN CNBC Biznes • nSport Kanały tematyczne TVN Turbo • TVN Style • TVN Lingua • TVN Med • Discovery TVN Historia• Mango 24 • religia.tv • nTalk • O.TV Kanały nieistniejące RTL7 • TVN Gra Platforma cyfrowa n Prasa Tygodnik Powszechny • Nasza Legia Rozrywka Multikino • ITI Cinema • Legia Warszawa Nowe Media Onet.pl • Plejada.pl • Tenbit.pl • TVN24.pl • Wydawnictwo Pascal • Mango Media • Media+ Jan Wejchert • Mariusz Walter