Krytyka Kościoła rzymskokatolickiego

Z Wikipedii

Artykuł ten nie zawiera kontrargumentów, a jedynie wymienia zarzuty wysuwane przez niektóre środowiska wobec Kościoła rzymskokatolickiego.

Spis treści 1 Starożytność 2 Średniowiecze 2.1 Prawosławie 2.2 Katarzy 3 Renesans 4 Reformacja i kontrreformacja 4.1 Kult maryjny 4.2 Kult wizerunków 4.3 Boże Narodzenie 4.4 Noc świętego Bartłomieja 4.5 Indeks ksiąg zakazanych 5 Oświecenie 5.1 Masoneria 5.2 Hugo Kołłątaj 6 XIX wiek 6.1 Adam Mickiewicz 6.2 Juliusz Słowacki 6.3 Marksiści 7 Współczesna krytyka 7.1 Tradycjonaliści 7.2 Liberalne środowiska katolickie 7.3 Eugen Drewermann 7.4 Czesław Miłosz 7.5 Starokatolicy 7.6 Cerkiew prawosławna 7.7 Środowiska liberalne i lewicowe 7.8 Richard Dawkins 7.9 Współczesna literatura krytyczna wobec Kościoła 8 Krytyka świecka 8.1 Oskarżenia o stosowanie i aprobowanie przemocy 8.2 Kwestie społeczne 8.3 Kwestie wewnątrzkościelne 9 Celibat 10 Kościół katolicki a nauka 11 Działalność w poszczególnych miejscach 11.1 Polska 11.1.1 Biblia Brzeska 11.1.2 Józef Beck 11.1.3 Radio Maryja 11.1.4 Ksiądz Henryk Jankowski 11.2 III Rzesza 11.3 Hiszpania 11.4 Stany Zjednoczone, Europa Zachodnia, Australia 12 Bibliografia 13 Przypisy 14 Zobacz też 15 Linki zewnętrzne

[edytuj] Starożytność

Wątpliwości wielu historyków i teologów protestanckich budzą założenia Kościoła katolickiego, iż jest on jedynym, który wywodzi się od Chrystusa oraz że Chrystus mianował Piotra pierwszym papieżem. Odrzucają oni również część ustalonych wtedy przez Kościół dogmatów oraz kult świętych i Marii, twierdząc, iż wywodzi się on z kultów pogańskich, na przykład Bogini Wielkiej Matki^[1][2][3]. Wielu ateistów i laickich historyków (np. Karlheinz Deschner) z kolei uważa, iż chrześcijaństwo w postaci katolicyzmu rozpowszechniło się przypadkowo i że wynikało to z decyzji Konstantyna Wielkiego^[4]. Bardzo popularną religią ówcześnie był chociażby manicheizm i to on, zdaniem niektórych, mógł się stać religią panującą. W wyznaniach protestanckich dominuje pogląd, iż o Kościele katolickim można mówić dopiero od pierwszego Soboru Nicejskiego w 325, zatem wcześniejszą krytykę ze strony ortodoksyjnego judaizmu (faryzeusze, saduceusze), oraz z pozycji filozofii i religii pogańskich (Celsus, Plotyn, neoplatonizm, gnoza pogańska) należy klasyfikować jako krytykę chrześcijaństwa, nie zaś Kościoła rzymskokatolickiego. Wyjątkiem jest tutaj postać pogańskiej filozof, Hypatii z Aleksandrii, działającej w okresie posoborowym.

[edytuj] Średniowiecze

Krytyka średniowiecznego Kościoła dotyczy jego włączania się w sprawy polityczne, na przykład w sprawę inwestytury (spór papieża Grzegorza VII z cesarzem Henrykiem IV), a także kwestii dyskutowanych przez ówczesnych teologów, którzy często uważali kobiety za istoty niższe, gdyż to Ewa miała się przyczynić do upadku Adama^[5]. Z kolei w nowo chrystianizowanych krajach, takich jak Czechy czy Polska, sprzeciw budziły nakładane przez Kościół należności (dziesięcina, świętopietrze) oraz głęboka ingerencja w sferę kulturową w ramach zwalczania pogańskich świąt i obrzędów. Doprowadziło to do wystąpień zbrojnych przeciwko Kościołowi, w Polsce najsilniejszych w Wielkopolsce oraz na Mazowszu (bunt Miecława), znanych jako reakcja pogańska. Cieniem na historię średniowiecznego Kościoła rzuca się sprawa spalenia na stosie Jana Husa, który był uważany za protoplastę protestantyzmu, oraz Savonaroliego, który krytykował Kościół za odejście od ideałów ewangelicznych. Na tym samym Soborze w Konstancji, podczas którego spalono Jana Husa, polski ksiądz Paweł Włodkowic wygłosił mowę przeciwko krzyżackiej polityce "ognia miecza" – nawracania siłą oraz domagał się równych praw dla wszystkich wyznań.

[edytuj] Prawosławie

Kościół zachodni i wschodni różnicował się liturgicznie i teologicznie przez wieki. W XI wieku papież i patriarcha Konstantynopola nałożyli na siebie klątwy. Ostatecznie rozłam Kościoła przypieczętowała czwarta krucjata w 1204 roku, podczas której rycerze zachodni złupili Konstantynopol.

[edytuj] Katarzy

Krytykowane jest także pozbawienie życia katarów, którzy byli synkretyczną grupą religijną łączącą w sobie elementy chrześcijaństwa i manicheizmu.

[edytuj] Renesans

W czasach renesansu papieże wspierali rozwój sztuk. Z drugiej strony na przykład Aleksander VI, który był jej wielkim mecenasem, organizował orgie z udziałem prostytutek, w dziele Książę Machiavellego jego syn został przedstawiony jako ideał przebiegłego władcy, z pozoru pobożnego, a naprawdę wyrachowanego i cynicznego. Postać tę doceniali natomiast dwaj antychrześcijanie Fryderyk Nietzsche oraz Aleister Crowley.

[edytuj] Reformacja i kontrreformacja

W 1517 roku w Wittenberdze wystąpił ze swoimi 95 tezami Marcin Luter, krytykując w nich m. in. praktykę sprzedawania odpustów, z których Kościół pozyskiwał środki na finansowanie budowy bazyliki św. Piotra w Rzymie. Ważną rolę w reformacji odegrał także Jan Kalwin, który był w swoich poglądach znacznie radykalniejszy od Lutra, gdyż zakazał nawet instrumentów muzycznych w kościołach oraz jakichkolwiek figur, włącznie z przedstawieniami Jezusa, które czasem można spotkać na krzyżu w kościołach luterańskich. Protestanci odrzucili kult świętych, Marii, prymat papieża, twierdząc, że wiele dogmatów katolickich nie ma żadnego potwierdzenia w Biblii; krytykowali także zbyt wystawne i rozwiązłe życie papieży i biskupów. Protestantyzm przyjęła wtedy część krajów niemieckojęzycznych (głównie północnych i środkowo-wschodnich, przy katolicyzmie pozostały kraje południowe i środkowo-zachodnie), wszystkie kraje skandynawskie, Holandia (chociaż na prowincji katolicyzm utrzymał się w niektórych rejonach), Anglia, Szkocja, część Szwajcarii oraz kilka mniejszych krajów. W reakcji na Reformację zwołano Sobór Trydencki, podczas którego stwierdzono, iż protestancka krytyka jest niesłuszna, gdyż Kościół poza Biblią powinien uznawać także tradycję.

Protestanci krytykują także katolicki kanon biblijny, który zawiera księgi uznane przez nich za apokryfy; odmienną od uznawanej przez nich redakcję Dekalogu; praktykę odprawiania mszy za zmarłych, które ich zdaniem zmarłym już nie mogą pomóc. Adwentyści oraz inne wspólnoty świętujące sobotę, podobnie jak Żydzi, zarzucają Kościołowi, iż nigdzie w Biblii nie jest napisane, iż należy święcić niedzielę. Argument, że Jezus zmartwychwstał w niedzielę, uznają za nieprzekonujący. Protestanci odrzucają także takie modlitwy, jak różaniec oraz wiele typowo katolickich świąt, które nie znajdują uzasadnienia biblijnego, jak Boże Ciało czy różne święta maryjne.

[edytuj] Kult maryjny

Protestanci uważają, iż kult maryjny nie ma żadnych podstaw biblijnych. Dodatkowym argumentem jest szorstki stosunek Jezusa do swojej matki oraz stosunek Św. Pawła do kobiet, który zalecał im posłuszeństwo i pozostawanie w cieniu mężczyzn. Ich zdaniem przeciwko temu kultowi przemawiają także fragmenty Biblii, które mówią:

Cytat:

Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (2 Mojż. lub Wj. 20:3) oraz Jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus. (1 Tm 2,5)

Współcześnie przypomina się także o możliwych związkach tego kultu z kultami pogańskimi, szczególnie kultem bogini Wielkiej Matki w Efezie.

[edytuj] Kult wizerunków

Zdaniem protestantów oprócz obowiązującego w judaizmie zakazu przedstawiania Boga przeciwko kultowi wizerunków przemawia także fragment Biblii, który mówi:

Cytat:

Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ Ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. (2 Mojż. 20:4-5)

[edytuj] Boże Narodzenie

Część kalwinistów oraz np. Świadkowie Jehowy odrzucają święto Bożego Narodzenia, gdyż w Biblii nie jest powiedziane, iż Jezus świętował swoje urodziny. Ich zdaniem nie można ponadto określić dokładnej daty jego narodzin. Uważają oni, że Jezus urodził się w paźdzerniku, gdyż właśnie wtedy pasterze wypasają owce w Palestynie na tej wysokości. Dodatkowo, twierdzą oni, iż data 25 grudnia wywodzi się z różnych religii pogańskich. Ten dzień był dniem narodzin wielu starożytnych bogów, gdyż jest to dzień na granicy przesilenia zimowego. Do tych bogów należeli Horus, Mitra, Attis, Kryszna i Dionizos.

[edytuj] Noc świętego Bartłomieja

W roku 1572, gdy zdawało się, że ugoda między hugenotami a katolikami dojdzie do skutku, miał miejsce symboliczny akt braterstwa między tymi dwiema religiami: Małgorzata de Valois, katolicka księżniczka, wyszła 18 sierpnia za mąż za Henryka Burbona, króla Nawarry, jednego z przywódców hugenotów. Na ten uroczysty ślub i wesele zjechała do Paryża szlachta hugenocka z całego kraju. Wtedy młody król Francji Karol IX de Valois, pod naciskiem swej matki Katarzyny Medycejskiej i księcia Henryka Gwizjusza (przywódca Ligi Katolickiej), przyzwolił na krwawą z nimi rozprawę. Na rozkaz Katarzyny żołnierze królewskiej gwardii szwajcarskiej znienacka napadli i pospołu z podburzonym, i dozbrojonym na tę okazję, tłumem Paryżan, zabili w ciągu dwóch dni ok. 3 tys. hugenotów. Sam Henryk przeżył tylko dzięki pomocy Małgorzaty. Mordy nie ograniczyły się do Paryża - do końca września w pogromach we Francji zginęło łącznie ok. 20 tys. ludzi.

[edytuj] Indeks ksiąg zakazanych

Pod koniec XVI wieku Kościół katolicki utworzył Indeks Ksiąg Zakazanych, który istniał do Soboru Watykańskiego II. Znalazły się na nim dzieła Lutra, Kalwina, Mikołaja Kopernika, Biblie w językach narodowych, dzieła Woltera i innych filozofów oświecenia, Goethego, Mickiewicza, Flauberta, Zoli, Gide'a i wielu innych autorów.

W dziełach tych autorów często zawarta jest krytyka Kościoła, chociaż czasem zdarzało się, że dostawały się one na Indeks z uwagi na zbyt lekkie traktowanie spraw seksualnych. Goethe w swoich działach pisał o magii, czarnoksięstwie oraz krytykował Kościół; w Fauście napisał na przykład, że Kościół zjada kraje i nie może się najeść. Gustaw Flaubert w Pani Bovary opisał posążek Marii jak posążek bóstwa z pogańskiego, zacofanego kraju. Emil Zola w dziele Lourdes opisał pielgrzymki do tego sanktuarium, podczas których miało dochodzić m. in. do niehigienicznych prób uzdrawiania przez zanurzanie w brudnej po wielu chorych wodzie; zaproponował, aby państwo prawnie zakazało istnienia takich miejsc. Ande Gide w sposób prześmiewczy nakreslił nawrócenie się na katolicyzm pod wpływem wizji masona, który rzucił kamieniem w figurę Matki Boskiej.

[edytuj] Oświecenie

Filozofowie oświecenia krytykowali wszystkie religie dogmatyczne. Ponieważ większość z nich była Francuzami, krytykowali głównie Kościół katolicki, za dogmatyczność, zacofanie społeczno-ekonomiczne, niski poziom umysłowy części kleru i niemożliwość racjonalnego uzasadnienia wiary. Skutkiem oświecenia we Francji była rewolucja francuska, podczas której niszczono kościoły oraz zakazano katolicyzmu, wprowadzając jednocześnie kult rozumu.

[edytuj] Masoneria

Masoni uznają Kościół za nietolerancyjny oraz krytykują potępienie ich ruchu przez Kościół, które znalazło wyraz w dziesiątkach encyklik i dokumentów.

[edytuj] Hugo Kołłątaj

Hugo Kołłątaj był księdzem katolickim, bardzo często jednak krytykował Kościół i kler. O stanie utrzymywanej przez jezuitów edukacji w Rzeczypospolitej wyraził się tak:

Cytat:

Publiczna edukacja była tak postawiona w publicznych szkołach, że jezuici nie starali się rozwijać oświaty w Polsce dlatego, że wiedzieli, jak trudno jest w narodzie nadto z nauką i umiejętnościami oswojonym przewodzić. Oni to wiedzieli i wygodniej im było utrzymać swój kredyt w kraju fanatyków.[6]

[edytuj] XIX wiek

[edytuj] Adam Mickiewicz

W dziełach Adama Mickiewicza widoczne są odwołania do katolicyzmu. Mickiewicz skończył pisać te dzieła, będąc człowiekiem stosunkowo młodym. W końcowym okresie jego życia jednakże przejawiał poglądy antyklerykalne, mające wyraz w Wykładzie IV. Mickiewicz wyraził w nim opinię, że wszyscy przedstawiciele Kurii Rzymskiej to ludzie ciemni i nieinteligentni, którzy zajmują się tylko pracą administracyjną i nie mają czasu na żadne studia, pozytywnie natomiast wypowiedział się o działalności Lutra i Kalwina. Oto inne krytyczne spostrzeżenia dotyczące Kościoła zawarte w Wykładach Paryskich:

Cytat:

Księża i prałaci, wy oczekujecie zbawienia tylko od złota, od kanonu i protokołów, a tych środków, których nie posiadacie, domagacie się od władzy ziemskiej; wy, którzyście powinni podźwignąć i zbawić ziemię, domagacie się od ziemi, żeby ona was podźwignęła i zbawiła. Nie mówcie, że ludy was opuszczają; to wy je opuściliście; one was szukają na posterunku waszym i tam was nie znajdują; one chcą się podźwignąć, a wy je w dół spychacie.

Cytat:

Lud, który walczy o swoją niepodległość albo o rozszerzenie swoich swobód... powinien nie ufać wysokim dostojnikom Kościoła, którzy wszyscy jednakowo są przywiązani do kultu absolutyzmu bez względu na to, czy ten absolutyzm jest mahometańskim, czy heretycki, czy nawet ateistyczny.[7]

[edytuj] Juliusz Słowacki

Znany cytat ze Słowackiego, "Polsko, twa zguba w Rzymie!" wyrażał rozczarowanie Polaków postawą papiestwa wobec rozbiorów oraz oburzenie encykliką Cum Primum, wydaną przez papieża Grzegorza XVI, potępiającą powstanie listopadowe^[8].

[edytuj] Marksiści

Marksistowska krytyka Kościoła katolickiego wypływa z materialistycznej krytyki religii jako takiej, jest to także krytyka społeczna. Marksiści uważali, że Kościół utrzymuje niewykształcony i niepiśmienny lud w niewiedzy oraz jest twórcą i spadkobiercą średniowiecznego feudalizmu.

[edytuj] Współczesna krytyka

[edytuj] Tradycjonaliści

Kościół katolicki jest krytykowany przez katolickich tradycjonalistów, na przykład lefebrystów, za odejście podczas Soboru Watykańskiego II od postanowień Soboru Trydenckiego, w tym wprowadzenie zmian w liturgii (dopuszczenie języków narodowych w miejsce łaciny we Mszy świętej, zmiana aranżacji prezbiterium, zmiana w sposobie udzielania komunii, zmiana kierunku celebracji Mszy) oraz rozpoczęcie dialogu ekumenicznego. Krytyce podlegają także zmiany w tradycyjnej liturgii i wystoju kościołów dokonywane przez pojedynczych księży i biskupów^[9]. Dla przykładu, w katedrze w Metz we Francji, aby przyciągnąć młodzież do kościoła, zorganizowano dyskotekę techno połączoną z modlitwą^[10], wiele nowo wybudowanych kościołów nie posiada krucyfiksów ani żadnych obrazów, a tabernakulum znajduje się daleko od otłarza, zdaniem tradycjonalistów kościoły te przypominają raczej protestanckie zbory^[11][12], a niektóre wręcz loże masońskie^[13]. W niektórych parafiach Europy i Ameryki istnieją duszpasterstwa homoseksualistów^[14]. Niektórzy radykalni tradycjonaliści twierdzą, iż Kościołem steruje obecnie masoneria^[15] .

[edytuj] Liberalne środowiska katolickie

Wśród wiernych Kościoła jest wiele osób praktykujących, które jednak nie akceptują nauczania Kościoła w kwestiach homoseksualizmu, aborcji, antykoncepcji itd. Zdarzają się wśród nich również księża: na przykład Abbé Pierre^[16], który opowiadał się przeciwko celibatowi, zakazowi antykoncepcji, potępianiu przez Kościół związków homoseksualnych, brakowi święceń kapłańskich dla kobiet. Innym przykładem jest francuski biskup Jacques Gaillot, który podważał nauczania Kościoła w kwestiach homoseksualizmu, stosowania środków antykoncepcyjnych czy zapobiegania AIDS. Został za to usunięty z funkcji biskupa Evreux, po czym założył "diecezję wirtualną" oraz wziął udział w demonstracji na rzecz stosowania prezerwatyw^[17].

[edytuj] Eugen Drewermann

Eugen Drewermann, niemiecki teolog, były duchowny katolicki, uważa, że należy zreformować chrześcijańską etykę, tak aby większym szacunkiem darzyć zwierzęta. Jest także przeciwnikiem celibatu, stwierdził w książce Kler. Psychogram ideału, że prowadzi on do nerwic i źle wpływa na psychikę księży. Zakwestionował także dogmat Niepokalanego Poczęcia.

[edytuj] Czesław Miłosz

Czesław Miłosz deklarował się jako wierzący i praktykujący katolik. Jednocześnie jednak nazywał Marię „pogańską boginią”^[18], krytykował środowiska narodowo-katolickie oraz nazywał się manichejczykiem^[19]. Twierdził, że jeśli Kościół będzie się koncentrował tylko na zakazie antykoncepcji i potępiał seksualność, doprowadzi do opustoszenia kościołów w Polsce, jak miało to miejsce w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Europie Zachodniej.

[edytuj] Starokatolicy

Kościoły starokatolickie oddzieliły się od Kościoła rzymskokatolickiego na skutek Soboru Watykańskiego I, który ogłosił nieomylność papieża. Odrzuciły one także spowiedź uszną dla dorosłych oraz celibat. Współcześnie kościoły te krytykują Kościół z różnych powodów, na przykład te, które dopuściły kapłaństwo kobiet, krytykują Kościół za jego brak.

[edytuj] Cerkiew prawosławna

Cerkiew prawosławna krytykuje Kościół rzymskokatolicki za chęć stosowania prozelityzmu wobec wyznawców prawosławia w miejsce dialogu ekumenicznego^[20]. Z tego powodu nie doszło do wizyty papieża Jana Pawła II ani Benedykta XVI w Rosji. Z kolei Kościół katolicki uważa, że te obawy i oskarżenia nie mają realnych podstaw, a Cerkiew rosyjska stosuje szykany i utrudnia działalność duszpasterską biskupom i księżom katolickim^[21].

[edytuj] Środowiska liberalne i lewicowe

Środowiska lewicowe i liberalne krytykują współczesny Kościół głównie za jego bardzo tradycyjną etykę seksualną oraz ich zdaniem ukryte wspieranie partii prawicowych, gdyż na przykład wielu księży (np. ksiądz Stanisław Małkowski) i biskupów jawnie nawołuje do głosowania na kandydatów chrześcijańskich, którzy będą na przykład bronić obecnej sytuacji aborcyjnej. Nie wymieniają jednak partii, do jakiej politycy ci należą.

[edytuj] Richard Dawkins

Richard Dawkins jest krytykiem wszystkich religii, także ich postępowych odmian, uważa religię za nieracjonalną, a wiarę nazywa wirusem. Z wykształcenia jest zoologiem i zajmuje się obroną teorii ewolucji. Kościół katolicki uważa za gorszą odmianę „wirusa wiary”, na przykład od anglikanizmu, w którym został wychowany. W jednym z napisanych przez siebie artykułów stwierdził, że molestowanie umysłowe dzieci przez księży, na przykład piekłem, jest gorsze od molestowania seksualnego. Za przykład podał swoją znajomą, która wychowana w katolickiej rodzice, płakała, gdyż myślała, że zgodnie z nauczeniem Kościoła jej zmarła przyjaciółka, która była protestantką, pójdzie do piekła. Ponieważ była także molestowana seksualnie przez księdza, twierdzi, że molestowanie umysłowe jest gorsze od seksualnego^[22].

[edytuj] Współczesna literatura krytyczna wobec Kościoła

Do najbardziej znanych krytyków Kościoła jako takiego lub części jego poglądów należą Karlheinz Deschner, którego dzieła budzą duże kontrowersje, Uta Ranke-Heinemann i Hans Küng. W Polsce dosyć znaną postacią jest były ksiądz Roman Kotliński, redaktor naczelny Faktów i Mitów, który swoje doświadczenia zawarł w książce Byłem księdzem.

[edytuj] Krytyka świecka

[edytuj] Oskarżenia o stosowanie i aprobowanie przemocy

Krytyka wysuwana wobec Kościoła katolickiego dotyczy przede wszystkim:

• udziału instytucji kościelnej w prześladowaniach z powodu przekonań religijnych (inkwizycja, procesy o czary)^[23], aprobowania wojen (krucjata, katarzy)^[24][25];
• biernej postawy wobec zbrodni (m.in. Holokaustu w czasie II wojny światowej)^[26];
• tuszowania przez hierarchię kościelną przestępstw na tle seksualnym, w tym molestowania dzieci przez księży^[27] (zob. więcej w Skandale seksualne w Kościele katolickim).

[edytuj] Kwestie społeczne

Ta sekcja wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w niej poprawić: Uściślić i uźródłowić zarzuty wysuwane przez środowiska gejowskie wobec Kościoła, napisać te zarzuty w sposób NPOV wraz kontrargumentami, dobrać jeżeli to możliwe polskojęzyczne źródła. . Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Argumenty krytyczne podnoszone przez pewne grupy^[28] dotyczą także wielu współczesnych kwestii społecznych:

• pozycji kobiet według Kościoła^[29] (szczególnie ich kapłaństwa ^[30]);
• opozycji Kościoła wobec używania środków antykoncepcyjnych (takich jak np. prezerwatywa)^[31];
• sprzeciw Kościoła wobec zapłodnieniom In vitro^[32]: "Człowiek ma prawo do poczęcia w ludzkim akcie miłości małżeńskiej. Oczywiście, Kościół rozumie problem małżonków, którzy nie mogą cieszyć się darem własnych dzieci, ale przypomina też, że dziecko nie jest rzeczą, którą można i trzeba mieć za wszelką cenę."^[33];
• sprzeciw Kościoła wobec aborcji;
• sprzeciw wobec regulacjom prawnym dotyczącym związków partnerskich, cywilnym małżeństwom osób tej samej płci^[34] oraz adopcji dzieci przez te pary;
• interpretacja listu Kongregacji ds. wiary z 1992 roku jako propagującego antyspołeczne uprzedzenia i dyskryminację ze względu na orientację psychoseksualną, m.in. poprzez twierdzenia, że homoseksualizm należy do "cywilizacji śmierci", jest "sprzeczny z naturą" i stanowi "zagrożenie dla rozwoju ludzkości"^[35].

[edytuj] Kwestie wewnątrzkościelne

Argumenty krytyczne podnoszone przez niektórych duchownych:

• celibat księży^[36]

[edytuj] Celibat

Żydzi nie praktykowali celibatu, a nawet uznawali go za grzech. Wcześni chrześcijanie decydowali się na celibat z własnej woli. Kościół katolicki jednak uznaje, że jedynie osoba żyjąca w celibacie może być duchownym. Protestanci argumentują, że Biblia nie nakazuje celibatu, a wręcz mówi, iż biskupi powinni mieć żony:

Cytat:

Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, gościnny, sposobny do nauczania, nieprzebierający miary w piciu wina, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, niechciwy na grosz, dobrze rządzący własnym domem, trzymający dzieci w uległości, z całą godnością. Jeśli ktoś bowiem nie umie stanąć na czele własnego domu, jakżeż będzie się troszczył o Kościół Boży?" (1 Tm 3,1-5)

Zdaniem wielu historyków celibat wprowadzono, aby nie dopuścić do rozdrobnienia majątku kościelnego. Ostatecznie celibat został wprowadzony w XI wieku przez papieża Klemensa II.

[edytuj] Kościół katolicki a nauka

Chociaż Mikołaj Kopernik był księdzem katolickim, to jego dzieła znalazły się na Indeksie Ksiąg Zakazanych, a jego teoria heliocentryczna została uznana za błędną. Za obronę tej teorii został potępiony i skazany na dożywotni areszt domowy Galileusz. Dopiero w 1992 roku Galileusz został oficjalnie przez Kościół zrehabilitowany. Z kolei Izaak Newton, którego odkrycia przez fizyków uważane są za jedne z najważniejszych w historii, był arianinem, a pogląd ten uważany jest przez Kościół katolicki za jeden z najgorszych rodzajów herezji. Również Albert Einstein twierdził, że nie wyobraża sobie istnienia Boga przedstawianego w wizji judeochrześcijańskiej, a chęć otrzymania życia wiecznego za moralne życie uznał za pożałowania godną.

[edytuj] Działalność w poszczególnych miejscach

[edytuj] Polska

[edytuj] Biblia Brzeska

W XVII wieku Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka w ramach pokuty za grzechy ojca-heretyka spalił Biblię Brzeską, która była pierwszym pełnym tłumaczeniem Biblii z oryginału na polski.

[edytuj] Józef Beck

W sierpniu 1939 r. nuncjusz watykański w Polsce usiłował nakłonić rząd RP do ustępstw na rzecz Niemiec. Po zakończeniu kampanii wrześniowej minister Józef Beck powiedział w Bukareszcie: "Do najbardziej odpowiedzialnych za tragedię mojego kraju należy Watykan. Zbyt późno uświadomiłem sobie że prowadziliśmy politykę zagraniczną służącą jedynie interesom Kościoła katolickiego."^[37]. Watykan w okresie powojennym przez dłuższy czas nie ustanawiał polskiej administracji kościelnej na Ziemiach Odzyskanych i nie mianował na nich polskich biskupów^[38].

[edytuj] Radio Maryja

W Polsce duże kontrowersje wywołuje Radio Maryja z siedzibą w Toruniu, działające pod kierownictwem Tadeusza Rydzyka. Stacji radiowej zarzuca się zbytnią ingerencję w świat polityki, popieranie wybranych partii (Liga Polskich Rodzin, Prawo i Sprawiedliwość) i nieprzestrzeganie zasad etyki dziennikarskiej^[39].

[edytuj] Ksiądz Henryk Jankowski

Kontrowersje budzi także osoba ks. prałata Henryka Jankowskiego, byłego kapelana Solidarności, który zasłynął uznanym za antysemicki Grobem Pańskim w kościele w Gdańsku, udostępnieniem swojego wizerunku firmie butelkującej wodę oraz wypowiedzią, w której stwierdził, że jaguar jest gorszy od mercedesa, którego miał, ale musiał sprzedać, bo za dużo palił, gdyż za ciasno się do niego wsiada^[40].

[edytuj] III Rzesza

Krytykowana jest także polityka Watykanu wobec III Rzeszy, gdyż w 1933 roku podpisał on z III Rzeszą konkordat. Również w czasie wojny w Wehrmachcie w oficerskich mundurach posługi kapelańskie pełnili rzymskokatoliccy księża.^[41] Kapelanów nie miały jedynie jednostki SS.

[edytuj] Hiszpania

Hiszpania była obok Portugalii i Włoch krajem, w którym najbardziej rozwinęła się Inkwizycja, co m. in. Karlheinz Deschner uważa za przyczynę upadku kulturalnego, gospodarczego i cywilizacyjnego Hiszpanii. W 1860 roku w Hiszpanii żyło 60% analfabetów, co było jedną z najwyższych w Europie liczb. Do początku XX wieku Kościół rozporządzał prawie połową ziemi w Hiszpanii, a jezuici posiadali 1/3 majątku narodowego. Po wygranej wyborów przez lewicę w Hiszpanii doszło do wojny domowej w 1936 roku, którą wygrał generał Francisco Franco, który sprawował władzę w Hiszpanii do lat siedemdziesiątych. Był to okres ścisłej cenzury religijnej, a przedstawiciele państwa uczestniczyli we wszystkich uroczystościach religijnych. Po stronie prawicy walczyły m.in. wojska III Rzeszy.^[42]

[edytuj] Stany Zjednoczone, Europa Zachodnia, Australia

[edytuj] Bibliografia

• Kryminalna historia chrześcijaństwa, Karlheinz Deschner ISBN 83-85732-42-X
• I znowu zapiał kur. Krytyczna historia Kościoła, Karlheinz Deschner ISBN 838573381
• Eunuchy do raju, Uta Ranke-Heinemann, Uraeus, ISBN 83-85732-17-9
• Ronald Modras, Kościół katolicki i antysemityzm w Polsce w latach 1933-1939, Wyd. Homini, Kraków 2006, ISBN 83-89598-06-X

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• antyklerykalizm
• dotacje państwa dla Kościołów w Polsce
• skandale seksualne w Kościele katolickim
• krytyka papieża Jana Pawła II
• Catholics for a Free Choice
• My jesteśmy Kościołem
• debata o Radiu Maryja
• Hans Küng
• Edward Schillebeeckx
• Gustavo Gutiérrez
• Leonardo Boff
• Charles Curran
• Tissa Balasuriya
• Stanisław Obirek
• Anthony de Mello
• Karlheinz Deschner

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Krytyczne opracowanie katolicyzmu i problematyki kościelnej
• Alberto – krytyka Kościoła katolickiego