Muskaryna
Z Wikipedii
Muskaryna | |||
|
|||
Ogólne informacje | |||
Wzór sumaryczny | C9H20NO2 | ||
Masa molowa | 174,26 g/mol | ||
Identyfikacja | |||
Numer CAS | 300-54-9 | ||
Właściwości | |||
Temperatura topnienia | 180 °C (453,15 K) | ||
Niebezpieczeństwa | |||
![]() |
|||
Klasyfikacja UE | Treść oznaczeń: T+ - silnie toksyczny |
||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą warunków standardowych (25°C, 1000 hPa) |
|||
Muskaryna - alkaloid wielu grzybów, między innymi muchomora czerwonego, strzępiaków, lejkówek i gołąbka ceglastego. Wykazuje on dosyć silne toksyczne działanie.
Jest ciałem stałym o temperaturze topnienia 453-454 K (180-181°C). Dobrze rozpuszcza się w wodzie i etanolu.
Muskaryna jest parasympatykomimetyczną substancją działającą już 15-30 minut po spożyciu. Zatrucie może objawiać się mdłościami i wymiotami, ślinieniem, łzawieniem, biegunką, rozmyciem obrazu oraz trudnościami z oddychaniem, utrzymuje się ono około 2 godzin. Przypadki śmiertelnego zatrucia zdarzają się rzadko; mogą być one spowodowane depresją układu oddechowego lub zawałem serca. Ponadto, w wymienionych grzybach znajdują się jeszcze inne toksyny (m.in. kwas ibotenowy, muscymol, muskazon i zwiazki izoksazolowe w muchomorze plamistym).
Specyficzną odtrutką w zatruciu muskaryną jest atropina.
[edytuj] Bibliografia
- W. Kostowski, Z.S. Herman Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2003 ISBN 83-200-3350-0.