Ketamina
Z Wikipedii
Ketamina | |||||
|
|||||
![]() |
|||||
Ogólne informacje | |||||
Nazwa systematyczna | 2-(2-chlorofenylo)-2-(N-metyloamino)cykloheksanon | ||||
Wzór sumaryczny | C13H16ClNO | ||||
Masa molowa | 237,725 g/mol | ||||
Identyfikacja | |||||
Numer CAS | 6740-88-1 | ||||
Klasyfikacja | |||||
Wykaz środków odurzających | II-P | ||||
Stosowanie w ciąży | kategoria B | ||||
Farmakokinetyka | |||||
Okres półtrwania | 2,5 - 3 h | ||||
Wydalanie | nerki |
Ketamina (anaestheticum, anestetyk dysocjacyjny, ATC: N 01 AX 03), wśród substancji psychoaktywnych klasyfikowana jako dysocjant psychodeliczny, lek używany w medycynie i weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego. Farmakologiczne działanie ketaminy podobnie do dekstrometorfanu i fencyklidyny, lecz o wiele krótsze i pozbawione części ich efektów ubocznych.
Spis treści |
[edytuj] Ogólne informacje
Ketamina jest pochodną fencyklidyny. Jej nazwy handlowe to Narkamon, Ketanest oraz Kalypsol. Ketamina oprócz wywoływania narkozy ma także działanie przeciwbólowe. Wykorzystywana jest w anestezjologii do wprowadzenia do znieczulenia złożonego oraz rzadko jako samodzielny lek anestetyczny. Jako monoanestetyk nadaje się do zabiegów krótkotrwałych nie powodujących bólu trzewnego. Jest wykorzystywana przy niektórych zabiegach diagnostycznych u dzieci, w operacjach plastycznych i przy bolesnych zmianach opatrunków u oparzonych. Wykorzystuje się ją również w krótkotrwałych zabiegach chirurgicznych oraz do wielokrotnych znieczuleń u tego samego chorego (m.in. w znieczuleniach złożonych w połączeniu z innymi lekami – benzodiazepinami, barbituranami, neuroleptykami). Wywołuje specyficzny rodzaj narkozy zwany "narkozą dysocjacyjną" lub "anestezją zdysocjowaną". Polega ona na selektywnym hamowaniu niektórych struktur OUN (utratę przytomności) z pobudzeniem innych (katalepsja, ruchy gałek ocznych, halucynacje). Dawka anestetyczna ketaminy wynosi 1-2 mg/kg masy ciała. Obecnie ketamina używana jest głównie w weterynarii do znieczulania przedoperacyjnego małych zwierząt.
[edytuj] Działanie
Ketamina podana dożylnie wywołuje następujące działania:
- po około 20 sekundach od podania powoduje uczucie znieczulenia twarzy;
- następnie dochodzi do zerwania kontaktu z chorym, pojawia się charakterystyczny dla ketaminy oczopląs poziomy i pionowy, mogą wystąpić ruchy mimowolne oraz wokalizacja;
- po około 15 minutach powraca przytomność.
[edytuj] Działania niepożądane
Do działań niepożądanych ograniczających jej stosowanie zaliczyć można: halucynacje, nudności i wymioty, wzrost ciśnienia tętniczego a także ciśnienia śródczaszkowego. Do łagodzenia działań niepożądanych podaje się łącznie z ketaminą benzodiazepiny (diazepam, midazolam) i barbiturany (Tiopental). Ketamina może także powodować depresję lub nadmierną stymulację ośrodka oddechowego.
[edytuj] Pozamedyczne użycie
Ketamina, podobnie jak PCP i DXM jest psychodelikiem dysocjacyjnym. Ze względu na silne działanie psychoaktywne bywa używana rekreacyjnie. Efekty działania ketaminy na stan świadomości obejmują uczucie depersonalizacji, odrealnienia, oderwania od ciała, zaburzenia w odczuwaniu upływu czasu, barwne wizje i efekty wizualne przypominające marzenia senne a w większych dawkach także utratę kontaktu ze światem zewnętrznym. Na zachodzie ketamina jest obok MDMA i GHB najpopularniejszą używką klubową.
Dekstrometorfan • Dizocilpina • Etycyklidyna • Fencyklidyna • Ketamina • Muscimol • Pentazocyna • Podtlenek azotu • Rolicyklidyna • Salvinorin A • Tenocyklidyna