PWS-1

Z Wikipedii

PWS-1
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Podlaska Wytwórnia Samolotów
Typ	Samolot myśliwski
Konstrukcja	górnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2 (pilot, obserwator)
Historia
Data oblotu	25 kwietnia 1927
Lata produkcji	1927 – 1928 (tylko prototypy)
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy Lorraine-Dietrich Eb
Moc	450 KM (331 kW)
Wymiary
Rozpiętość	13,8 m (PWS-1) 13,7 m (PWS-1 bis)
Długość	8,54 m (PWS-1) 8,70 m (PWS-1 bis)
Wysokość	3,21 m (PWS-1) 3,30 m (PWS-1 bis)
Powierzchnia nośna	30,00 m² (PWS-1) 30,50 m² (PWS-1 bis)
Masa
Własna	1425 kg (PWS-1) 1375 kg (PWS-1 bis)
Startowa	1990 kg (PWS-1) 1950 kg (PWS-1 bis)
Osiągi
Prędkość maksymalna	232 km/h (PWS-1) 230 km/h (PWS-1 bis)
Prędkość wznoszenia	5,0 m/s (PWS-1) 5,4 m/s (PWS-1 bis)
Pułap	5600 m
Zasięg	700 km (PWS-1) 750 km (PWS-1 bis)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,69 mm (stałe, zsynchronizowe – pilota) 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,69 mm (ruchome, sprzężone na obrotnicy – obserwatora)
Użytkownicy
Polska

PWS-1 – polski prototypowy samolot myśliwski okresu międzywojennego

[edytuj] Historia

W 1924 roku IV Departament Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych ogłosił konkurs na projekt dwumiejscowego ciężkiego samolotu myśliwskiego do eskortowania samolotów z eskadr niszczycielskich i wywiadowczych. Projekt takiego samolotu opracowali inż. Zbysław Ciołkosz i inż. Aleksander Grzędzielski pracujący w biurze konstrukcyjnym Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Był to pierwszy samolot opracowany w tej wytwórni i został oznaczony jako PWS-1.

Projekt samolotu PWS-1 uzyskał wstępną akceptację przedstawicieli lotnictwa wojskowego i w dniu 6 kwietnia 1927 roku podpisano umowę z wytwórnią na budowę dwóch prototypów. Budowę tych prototypów wytwórnia rozpoczęła jeszcze przed podpisaniem tej umowy, w związku z tym próby statyczne przeprowadzono już 25 lutego 1927 roku, a oblot prototypowego samolotu PWS-1 odbył się w dniu 25 kwietnia 1927 roku.

Pierwszy lot był nieudany, gdyż samolot miał zbyt małą sterowność a pilot Franciszek Rutkowski nie mógł na nim wykonać lądowania na lotnisku w przyfabrycznym i był zmuszony przelecieć nim z Białej Podlaskiej do Dęblina, gdzie lądował z lotu prostego. Prototyp przebadano w związku z tym w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa (IBTL) w Warszawie i stwierdzono małą stateczność kierunkową i poprzeczną samolotu oraz osiągi mniejsze od założonych.

Uwzględniając wnioski uzyskane z prób, w 1928 roku konstruktorzy wprowadzili do prototypu zmiany, które polegały zastosowaniu duralowego płata o cieńszym profilu i z zaokrąglonymi końcówkami oraz z lotkami o mniejszym wydłużeniu. Zwiększono również powierzchnię usterzenia pionowego oraz wprowadzono wyważenie rogowe sterów wysokości i kierunku. Prototyp z takimi zmianami oznaczono jako PWS-1 bis.

Prototyp PWS-1 bis został oblatany na początku 1929 roku przez pilota fabrycznego Franciszka Rutkowskiego i w czasie prób wykazywał znacznie lepsza sterowność od swojego poprzednika. Miał lepsze osiągi, krótki start i łatwość lądowania. Otrzymał także pozytywną opinie ITBL, lecz nie został wprowadzony do produkcji seryjnej. Lotnictwo wojskowe stwierdziło bowiem, że samolot PWS-1 bis jako myśliwiec jest za mało zwrotny, a jako samolot rozpoznawczo-bombowy miał za mały udźwig uzbrojenia i wyposażenia fotograficznego w porównaniu do używanych wówczas samolotów Potez XXV i Bréguet XIX.

W dniu 29 października 1929 roku ostatecznie przerwano pracę nad samolotem PWS-1.

[edytuj] Konstrukcja

Samolot PWS-1 to dwumiejscowy samolot myśliwski, górnopłat o konstrukcji mieszanej, napędzany silnikiem rzędowym. Podwozie klasyczne – stałe.

Samolot ten charakteryzował się nietypowym płatem o bardzo grubym profilu i lekkim skosie, z lotkami na całej krawędzi spływu, służących również jako klapy. Płat miał konstrukcję dwudźwigarową drewnianą, do pierwszego dźwigara krytą sklejką, dalej płótnem. Mocowany był do wieżyczki z rur stalowych na kadłubie oraz podparty dwiema parami zestrzałów. W wersji PWS-1 bis, płat był cieńszy i wykonany z duralu.

W przedniej części kadłuba na o konstrukcji kratownicowej spawanej z rur stalowych znajdował się silnik rzędowy, a za nim zbiorniki paliwa o pojemności 375 l, który można było awaryjnie zrzucić. W środkowej części kadłuba rozmieszczono jedna za drugą dwie odkryte kabiny, pierwszą pilota, drugą obserwatora. Obie kabiny wyposażone były w urządzenia sterownicze i niezbędne przyrządy pokładowe. Na końcu kadłuba umieszczono usterzenie klasyczne drewniane, kryte płótnem. Stateczniki pionowe podparto zestrzałami. Kadłub, poza silnikiem osłoniętym blachą aluminiową, kryty był płótnem.

Napęd stanowił silnik rzędowy Lorraine-Dietrich Eb, śmigło dwułopatowe, drewniane.