Tramwaje w Świnoujściu
Z Wikipedii
Tramwaje w Świnoujściu – niezrealizowany system tramwajowy w Świnoujściu. W latach 1875–1908 było kilka projektów linii tramwajowych w Świnoujściu, a także do sąsiednich miejscowości.
Spis treści |
[edytuj] Historia
[edytuj] Projekty tramwaju konnego
Gdy jeszcze budowano linię kolejową z Ducherow do Świnoujścia do Prezydium Rejencji Szczecińskiej wpłynął wniosek o wydanie koncesji na budowę oraz eksploatację tramwajów konnych w Świnoujściu. Wniosek złożono 16 marca 1875, zakładał on sieć o prześwicie toru 1435 mm łączącą w sobie funkcje tramwaju pasażerskiego i towarowego. Dla tramwajów proponowano wówczas następujące trasy:
| Linia | Trasa | Długość |
|---|---|---|
| pasażerska | Dworzec Główny - Grunwaldzka – Plac Wolności – Armii Krajowej – Przeprawa promowa | 2,0 km |
| towarowa (I) | Dworzec Główny – Grunwaldzka – Plac Wolności – Armii Krajowej – Wybrzeże Władysława IV | 2,3 km |
| towarowa (II) | Dworzec Główny – Grunwaldzka – Plac Wolności – Bohaterów Września – Basen Północny | 3,2 km |
Koncesji na budowę jednak nie wydano, w 1887 oraz 1889 próbowano ponownie uzyskać koncesje, lecz tym razem także jej nie wydano.
[edytuj] Projekty tramwaju elektrycznego
[edytuj] Projekt Oscar`a Kaiser`a
22 marca 1899 roku berliński przedsiębiorca Oscar Kaiser złożył wniosek o koncesję na budowę elektrycznej linii tramwajowej ze Świnoujścia przez Ahlbeck do Heringsdorf o rozstawie 1000 mm. Na budowę pozytywne opinie wydały:
- Dyrekcja Poczty Królewskiej w Szczecinie – zastrzegając przy tym ochronę królewskich instalacji telegraficznych i telefonicznych
- Policja Królewska
- Portowy Inspektor Budowlany ze Świnoujścia
- Rada Powiatu Uznam-Wolin.
Jedyną negatywną wydał Minister ds. Rozwoju Robót Publicznych, argumentując to, że linia ta będzie się pokrywać z istniejącą linią kolejową ze Świnoujścia do Heringsdorf, mimo odwołania od tej decyzji koncesji na budowę nie wydano.
[edytuj] Projekt Felix`a Rosenberg`a
We wrześniu 1903 wniosek o wydanie pozwolenia na budowę wąskotorowej linii Świnoujście – Ahlbeck – Heringsdorf – Bansin (długość 10 km) oraz linii okólnej w Świnoujściu (długość 5 km) złożył Felix Rosenberg. We wniosku pojawiła się argumentacja, że kolej znajduje się w zbyt dużej odległości od plaży oraz za rzadko się zatrzymuje, a także, że istnieje duży potencjał przewozowy mogący wynieść nawet 100 tys. pasażerów rocznie oraz że tramwaje kursujące co 10 minut przyczynią się do większego rozwoju okolicy. Całość inwestycji miał sfinansować Berliner Bank. Decyzje w sprawie koncesji były identyczne jak w projekcie Oscar`a Kaiser`a.
[edytuj] Projekt Powiatu Uznam-Wolin
Na skutek negatywnych decyzji w sprawie koncesji dla prywatnych inwestorów oraz biorąc po uwagę rozwój Świnoujścia i dalekie położenie Dzielnicy Nadmorskiej od Centrum i Dworca Głównego władze powiatu samodzielnie chciały zrealizować projekt tramwaju. W 1908 roku rozpoczęto rozmowy z Allgemaine Elektrizitäts-Gesellschaft (AEG) o budowę i eksploatację czterokilometrowej linii tramwajowej. Jej trasa miała przebiegać następująco:
| Trasa | Długość |
|---|---|
| Dworzec Główny – Grunwaldzka – Plac Wolności – Piłsudskiego – Słowackiego – Gierczak ( z powrotem: Powstańców Śląskich) – Żeromskiego | 3,0 km |
Negocjacje z AEG trwały rok, lecz miasto nie zgodziło się na jeden z warunków postawionych przez AEG czyli, że po ustalonym okresie miasto wykupi całą firmę.
[edytuj] Źródła
- Pferde Eisebahn in Swinemünde
- Bau einer electrischen Bahn Swinemünde – Heringsdorf auch Strassenbahn in Swinemünde
- Drewelow K.-H., Krüger W. Strassenbahn in Pommern
Systemy działające: Bydgoszcz | Częstochowa | Elbląg | Gdańsk | Gorzów Wielkopolski | Górnośląski Okręg Przemysłowy | Grudziądz | Kraków | Łódź | Ozorków | Pabianice | Poznań | Szczecin | Toruń | Warszawa | Wrocław | Zgierz
Systemy zlikwidowane: Białystok | Bielsko-Biała | Cieszyn | Gubin | Inowrocław | Jelenia Góra | Kostrzyn nad Odrą | Koszalin | Legnica | Olsztyn | Słubice | Słupsk | Tarnów | Wałbrzych | Zgorzelec
Systemy niezrealizowane: Stargard | Świnoujście | Opole
