M16 MGMC
Z Wikipedii
| M16 MGMC | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Producent | White Motor Co. |
| Trakcja | Półgąsienicowa |
| Typ | Samobieżne działo przeciwlotnicze |
| Załoga | 5 osób |
| Historia | |
| Prototyp | 1942 |
| Lata produkcji | 1943-1944 |
| Wyprodukowano | 2877 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | silnik gaźnikowy IHC Red Diamond-450 B |
| Moc | 143 KM |
| Transmisja | mechaniczna |
| Moc jedn. | 15 KM/t |
| Nacisk jedn. | 0,86 kg/cm² |
| Wymiary | |
| Długość maks. | 6,10 m |
| Szerokość | 2,20 m |
| Wysokość | 2,35 m |
| Prześwit | 0,28 m |
| Masa | |
| Masa bojowa | 9,4 t |
| Poj. zb. paliwa | 227 l |
| Opancerzenie | |
| Typ pancerza | nitowany z płyt walcowanych |
| Grubość pancerza | 6,3 - 12,7 mm |
| Osiągi | |
| Prędkości maksymalne | |
| Na drodze | 62 km/h |
| Zdolność pokonywania przeszkód | |
| Brody bez przygotowania | 80 cm |
| Rowy | 100 cm |
| Ściany pionowe | 30 cm |
| Stoki o nachyleniu do | 30% |
| Zasięg | 320 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| Artyleryjskie | 4 sprzężone karabiny maszynowe kal. 12,7 mm Browning M2HB na podstawie obrotowej M45 |
| Strzeleckie | 5 karabinów załogi |
| Użytkownicy | |
| USA, ZSRR (M17), Polska, Wlk. Brytania, | |
M16 MGMC - samobieżne działo przeciwlotnicze (przeciwlotniczy wielkokalibrowy karabin maszynowy) kal. 12,7 mm, konstrukcji amerykańskiej, z okresu II wojny światowej.
[edytuj] Historia
Podwozie transportera opancerzonego Halftrack, posłużyło do budowy różnego typu dział samobieżnych. Były one poddawane testom na poligonach. Niektóre zostały przyjęte do uzbrojenia, produkcji seryjnej, a następnie użyte bojowo. Należały do nich przede wszystkim samobieżne działa przeciwlotnicze uzbrojone w wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm. Jesienią 1941 roku, poddano próbom pierwsze tego typu konstrukcje. Podstawowym założeniem ich konstrukcji, było połączenie podwozia transportera Half-track z obrotową wieżyczką, z własnym napędem, typu stosowanego w samolotach bombowych. Testowano wieżyczki zaprojektowane przez firmy: Bendiks, W.L. Maxon Company oraz Oddział Uzbrojenia Wright Field. Wszystkie były uzbrojone w dwa karabiny maszynowe Browning HB.Za najlepsze rozwiązanie uznano wieżyczkę Maxon. Pojazd w nią wyposażony przyjęto do uzbrojenia w lipcu 1942, pod oznaczeniem M13 MGMC.
W efekcie dalszych prac, udało się zaadaptować wieżyczkę Maxon do montażu czterech karabinów maszynowych. W grudniu 1942 tak uzbrojony pojazd został standaryzowany jako M16 MGMC. W maju 1943, zastąpił poprzedni model na taśmach produkcyjnych. Wiele pojazdów M13 MGMC zostało przebudowanych na nowy model. Na potrzeby Armii Czerwonej, wyprodukowano partię 1000 identycznych pojazdów nazwanych M17.
[edytuj] Konstrukcja
Samobieżne działo przeciwlotnicze M16, był to transporter opancerzony M3 z nieznacznie zmienionym opancerzeniem. Jego górne części, można było odchylać dla zapewnienia większego pola ostrzału karabinom maszynowym. W odkrytym przedziale bojowym transportera zamontowano specjalną podstawę napędzaną silnikami elektrycznymi. Zasilane one były przez agregat prądotwórczy. Silniki zapewniały obrót podstawy w zakresie 360°, oraz pochylenie karabinów w zakresie od -10° do +90°. Prędkość obrotu podstawy była regulowana i osiągała maksymalnie 60°/sek. Celowniczy obsługiwał uzbrojenie siedząc w dostosowanym do jego wzrostu i pochylanym w granicach 45° siodełku. Od przodu osłaniała go tarcza pancerna. Każdy karabin mógł wystrzelić w ciągu minuty 500-600 pocisków. Praktyczny pułap ostrzału wynosił 1500-2000 m. Działo było skuteczne nie tylko przeciw samolotom. Z powodzeniem stosowano je do ostrzału celów naziemnych, w tym piechoty nieprzyjaciela. W żargonie żołnierzy amerykańskich działo nazywane było "Meat choppers" czyli maszynka do mięsa.
..
|
M1 Light Tank • M2 Light Tank • M2 Medium Tank • M3/M5 Stuart • M3 Lee • M4 Sherman • M22 Locust • M24 Chaffee • M26 Pershing • T14/T15
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i pojazdy ekperymentalne
|
|
