M37 HMC
Z Wikipedii
M37 HMC | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Trakcja | gąsienicowa |
Typ | działo samobieżne |
Załoga | 8 osób |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Długość maks. | 5000 mm |
Szerokość | 2900 mm |
Wysokość | 2500 mm |
Prześwit | 450 mm |
Masa | |
Masa własna | 18 200 kg |
Osiągi | |
Prędkości maksymalne | |
Na drodze | 55 km/h |
Zdolność pokonywania przeszkód | |
Zasięg | 240 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
Artyleryjskie | 1 × haubica M4 kalibru 105 mm (90 nab.) |
Strzeleckie | 1 × wkm M2 kalibru 12,7 mm (900 nab.) |
M37 Howitzer Motor Carriage to amerykańska haubica samobieżna zaprojektowana w okresie II wojny światowej. Pomimo swojej niezawodności M7 Priest który był wówczas standardową haubicą samobieżną armii amerykańskiej nie był konstrukcją do końca udaną – uważano, że był zbyt ciężki i za wolny. Postanowiono więc zaprojektować nowy pojazd, tym razem bazowany na podwoziu czołgu lekkiego M24 Chaffee – w tym samym czasie na tym samym podwoziu zaprojektowano także pojazdy M41 HMC i M19 GMC.
Nowo powstały pojazd był bardzo podobny do starego M7, włącznie z charakterystyczną "amboną" mieszczącą karabin maszynowy. W porównaniu z M7, M37 był krótszy i szerszy przez co był wygodniejszy i miał więcej miejsca dla załogi i przechowywania amunicji. Kąt ostrzału haubicy w pionie od -10° do +45°, w poziomie 45°, użyto tego samego modelu haubicy w który została uzbrojona jedna z odmian czołgu M4 Sherman (105). Maksymalna donośność pocisków była równa 11 250 m.
Łącznie wybudowano 316 egzemplarzy tego pojazdu, wszedł na uzbrojenie armii w 1945 i nie wziął udziału w walkach II wojny światowej.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak Encyklopedia współczesnej broni palnej, WiS, Warszawa 1994, ISBN 83-86028-01-7.
M1 Light Tank • M2 Light Tank • M2 Medium Tank • M3/M5 Stuart • M3 Lee • M4 Sherman • M22 Locust • M24 Chaffee • M26 Pershing • T14/T15
|
|
Inne pojazdy
|
|
Prototypy i pojazdy ekperymentalne
|