M7 Priest
Z Wikipedii
| 105mm Howitzer Motor Carriage M7 Priest |
|
 |
|
| Samobieżna haubica M7 w muzeum Beyt ha-Totchan w Izraelu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Typ pojazdu | samobieżna haubica |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 7 |
| Historia | |
| Prototypy | 1942 |
| Produkcja | 1942 – 1945 |
| Wycofanie | 1945 |
| Wyprodukowano | 3500 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik gaźnikowy, 9-cylindrowy Continental R975 C1 o mocy 375 KM |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 662 l |
| Pancerz | grubość: 12 – 62 mm |
| Długość | 6,02 m |
| Szerokość | 2,88 m |
| Wysokość | 2,95 m |
| Prześwit | 0,43 m |
| Masa | 22 900 kg (bojowa) |
| Osiągi | |
| Prędkość | 40 – 42 km/h (po drodze) 24 km/h (w terenie) |
| Zasięg | 130 – 200 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) | 1,00 m |
| Rowy (szer.) | 2,30 m |
| Kąt podjazdu | 30º |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 haubica M1A2 kal. 105 mm (zapas amunicji – 69 szt.) 1 wielkokalibrowy karabin maszynowy Browning M2HB kal. 12,7 mm (zapas amunicji – 300 szt.) |
|
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone, Wielka Brytania | |
Howitzer Motor Carriage M7 — amerykańska samobieżna haubica zaprojektowana i używana w okresie II wojny światowej. Przez żołnierzy brytyjskich nazywana była "Priest".
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po wybuchu II wojny światowej amerykańscy obserwatorzy zdali sobie sprawę z potrzeby posiadania samobieżnego pojazdu artyleryjskiego z odpowiednio dużym działem nadającym się do wspomagania operacji piechoty. Wcześniejsze doświadczenia z T19 pokazały, że taki pojazd musi być opancerzony i mieć podwozie gąsienicowe. Do produkcji nowego pojazdu zdecydowano się użyć podwozia z czołgu średniego M3 Lee. Pojazd otrzymał tymczasowe oznaczenie T32. Został on uzbrojony w haubicę M1A2 kalibru 105 mm i wielkokalibrowy karabin maszynowy kalibru 12,7 mm. Po próbach polowych, został przyjęty do uzbrojenia w lutym 1942 pod oznaczeniem M7. Produkcja seryjna ruszyła miesiąc później.
[edytuj] Służba
Nowe działo stało się podstawowym uzbrojeniem amerykańskich oddziałów artylerii samobieżnej. Było przez nie używane na wszystkich frontach wojny. Od 1945 roku były zastępowane w uzbrojeniu przez działa samobieżne M37.
Działa M7 powstały wkrótce dołączone do programu Lend-Lease. 90 egzemplarzy zostało wysłanych do brytyjskiej 8 Armii stacjonującej w Afryce Północnej, gdzie wzięły one udział w II bitwie pod El Alamein. Po pierwszych bardzo dobrych doświadczeniach Brytyjczycy zamówili 5500 M7, zamówienie to w pełni nie zostało dostarczone do końca wojny.
Z punktu widzenia Brytyjczyków głównym problemem związanym z M7 był fakt, że uzbrojony on był w haubicę produkcji amerykańskiej która używała innej amunicji niż brytyjski standard, a to oznaczało dodatkowe utrudnienia logistyczne związane z zaopatrzeniem M7. Pomimo tego armia brytyjska kontynuowała używanie M7 w kampaniach w Afryce Północnej, we Włoszech i w początkowym okresie walk w Normandii. Po rozpoczęciu budowy działa samobieżnego Sexton, większość M7 zostało przerobionych na transportery opancerzone nazwane "Kangaroo" ("kangur").
Łącznie zbudowano prawie 3500 egzemplarzy. M7 były niezawodną bronią i kontynuowały one służbę w wielu armiach świata na długo po zakończeniu II wojny światowej.
[edytuj] Warianty
[edytuj] M7
Pierwsza produkcyjna wersja M7 bazowana ma czołgu M3 Lee. W celu zachowania niskiej sylwetki pojazdu ograniczono pionową elewację haubicy do 35°. W maju 1942 po zaledwie miesiącu produkcji zmieniono nieco konstrukcję pojazdu zwiększając ilość amunicji przewożonej przez M7 z 24 do 69 naboi. Inne zmiany były związane z nową konstrukcją podwozia i zawieszenia które upodobniły się do rozwiązań zastosowanych w M4 Sherman. W służbie brytyjskiej niektóre M7 miały zamontowane radio na miejsce 24 sztuk amunicji.
[edytuj] M7B1
W tej wersji zaczęto używać standardowego podwozia Shermana w wersji M4A3.
[edytuj] M7B2
Wersja budowana w czasie wojny koreańskiej, zwiększono w niej kąt podniesienia lufy haubicy do 65° i zmodyfikowano położenia karabinu maszynowego aby mógł on strzelać w łuku 360°.
[edytuj] Kangaroo
Brytyjska konwersja M7, "Kangaroo" mógł przewozić 20 żołnierzy i miał dwuosobową załogę. Pomiędzy październikiem 1944, a kwietniem 1945 przebudowano tak 102 pojazdy.
[edytuj] Linki zewnętrzne
|
M1 Light Tank • M2 Light Tank • M2 Medium Tank • M3/M5 Stuart • M3 Lee • M4 Sherman • M22 Locust • M24 Chaffee • M26 Pershing • T14/T15
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
|
Prototypy i pojazdy ekperymentalne
|
|
