Konstantyn IV Pogonatos
Z Wikipedii
Konstantyn IV (gr. Κωνσταντίνος Δ' ο Πωγώνατος, 649-685) – cesarz bizantyjski w latach 668-685.
Był najstarszym synem cesarza Konstansa II i jego żony Fausty. Początkowo współrządził z braćmi Teodozjoszuem i Herakliuszem. W 654r. usunął ich i skazał na karę hańbiącą obcięcia nosa. Ostatecznie po pięcioletnich (674-678) walkach obronił Konstantynopol przed Arabami (podczas tego oblężenia Bizantyjczycy użyli pierwszy raz słynny ogień grecki), rozbijając ich flotę, i zawarł z nimi pokój, który został odnowiony w 685 r. W 681 r. zawarł pokój z Protobułgarami, którzy przekroczyli Dunaj i osiedlili się na ziemiach dzisiejszej Dobrudży. Data ta jest uważana za początek istnienia państwa bułgarskiego. Z inicjatywy Konstantyna IV zwołano w 680r. Sobór Konstantynopolitański III.
Jego żoną była Anastazja, Konstantyn IV miał z nią co najmniej dwóch synów:
- Justyniana II, kolejnego cesarza,
- Herakliusza.
Poprzednik Konstans II |
![]() |
Cesarz bizantyjski 668 - 685 |
![]() |
Następca Justynian II Rhinotmetos |