OKi2
Z Wikipedii
| OKi2 | |
| Producent | August Borsig Lokomotiv-Werke  |
| Lata budowy | 1902–1921 |
| Układ osi | 1'C h2t |
| Masa służbowa | 65,90 t |
| Masa pustego parowozu | 50,50 t |
| Długość z tendrem | 11 800/12 100 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 1 435 mm |
| Moc znamionowa | 640/669 kW |
| Prędkość maksymalna | 80 km/h |
| Ciśnienie w kotle | 12 bar |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 105,37 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza | 33,40 m² |
| Powierzchnia rusztu | 1,69 m² |
| Średnica cylindra | 540 mm |
OKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 12, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 74.4–13.
Z 1014 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 12 sztuk. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał miał kocioł na parę przegrzaną i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle Oki1.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów Oki1 i Oki2, z których część wróciła po wojnie. Obecnie zachowane są 3 egzemplarze typu T 12 o numerach seryjnych 74 1192, 74 1230 i 74 1234. OKi2-27 zachowany w Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa w Jaworzynie to egz. nr. 74 1230, pozostałe 2 egzemplarze znajdują się w Niemczech.
[edytuj] Źródła
- "Parowozy kolei polskich", Wydawnictwo Komunikacji i Łączności
