SM03
Z Wikipedii
| SM03 | |
 SM03-261 |
|
| Producent | Chrzanów (od 1959), Zielona Góra (od 1965)  |
| Układ osi | B |
| Masa służbowa | 24 tony |
| Długość ze zderzakami | 6940 mm |
| Szerokość | 2970 mm |
| Wysokość | 3380 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 2500 mm |
| Średnica kół | 950 mm |
| Zapas paliwa | 250 l |
| Typ silnika spalinowego | wysokoprężny (diesel) DSR 150 lub 2DSR 150 |
| Moc znamionowa | 150 KM |
| Maksymalna siła pociągowa | 58,5 kN (5850 kG) |
| Rodzaj przekładni | mechaniczna |
| Prędkość konstrukcyjna | Ls150: 25,7 km/h, 2Ls150: 45,8 km/h |
| Nacisk osi na szyny | 12T +/- 3% |
| System hamulca | ręczny i powietrzny systemu Knorra |
| Sterowanie wielokrotne | brak |
| System ogrzewania | wodne - z układu chłodzenia silnika |
Lokomotywy serii SM03 produkowane były w 2 wariantach wg oznaczeń fabrycznych:
- Ls 150 z czterobiegową skrzynią biegów o jednym zakresie prędkości,
- 2Ls 150 z czterobiegową skrzynią biegów ale o dwóch zakresach prędkości.
Produkcja prowadzona była w 2 fabrykach:
- od 1959 w Fabryce Lokomotyw im. F. Dzierżyńskiego w Chrzanowie,
- od 1965 w Zaodrzańskich Zakładach Przemysłu Metalowego im. M. Nowotki w Zielonej Górze.
Lokomotywy te znalazły zastosowanie nie tylko w PKP, ale także w zastosowaniach niepublicznych - w przemyśle i generalnie przy lekkiej pracy manewrowej.
Od 1968 Zaodrzańskie Zakłady Przemysłu Metalowego rozpoczęły produkcję zmodyfikowanej wersji lokomotyw serii SM03, oznaczając je jako typy 409 Da i 409 D, różniące się tylko parametrami regulacyjnymi silnika. Obecnie wiele egzemplarzy jest nadal w eksploatacji.
Lokomotywy Ls 150 eksploatowane są także w Czechach (seria 706.4).
Lokomotywa SM03 jest napędzana czterosuwowym, 6-cylindrowym silnikiem spalinowym z zapłonem samoczynnym o znamionowej mocy 150 KM. Lokomotywa ma podwozie dwuosiowe z ostoją konstrukcji spawanej. Ostoja ma od przodu i tyłu mocne czołownice, do których są przymocowane powszechnie stosowane na PKP zderzaki tulejowe, haki ciągłowe ze sprzęgami śrubowymi i sprzęgi powietrzne. Nadwozie lokomotywy składa się z dwóch niskich przedziałów maszynowych: przedniego i tylnego oraz odpowiednio wyższej kabiny maszynisty, usytuowanej między tymi przedziałami. Przedziały maszynowe i kabina maszynisty stanowią konstrukcję spawaną z blach wzmocnionych kształtownikami i są przymocowane do pomostu lokomotywy. Przedziały maszynowe mają w bocznych ścianach (z obu stron) drzwiczki umożliwiające wygodny dostęp i wgląd do urządzeń umieszczonych wewnątrz tych przedziałów. Kabina maszynisty wyposażona jest w duże czołowe i boczne okna, które zapewniają dobrą widoczność ze stanowiska maszynisty.
Lokomotywa wyposażona jest w powietrzny zespolony hamulec samoczynny i dodatkowy hamulec niesamoczynny systemu Knorra oraz w ręczny hamulec śrubowy. Zestawy kołowe są hamowane jednostronnie za pomocą klocków żeliwnych.
Lokomotywa ma sterowanie hydrauliczno-mechaniczne. Zmiana biegów odbywa się hydraulicznie. Maszynista włącza poszczególne biegi za pomocą koła sterowniczego zmiany biegów.
