1 Dywizja Litewsko-Białoruska
Z Wikipedii
1 Dywizja Litewsko-Białoruska (1 DLit.-Biał.) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego w latach 1918-1921.
[edytuj] Historia 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej
Sformowana jako Dywizja Litewsko-Białoruska przez gen. Wacława Iwaszkiewicza-Rudoszańskiego zgodnie z pismem Naczelnego Wodza Wojska Polskiego Józefa Piłsudskiego nr 1132/I z dnia 26 listopada 1918. Finansowana w dużym stopniu przez powstały w listopadzie 1918 Komitet Obrony Kresów Wschodnich pod prezesurą księcia Eustachego Sapiehy. Szefem sztabu dywizji mianowano płk Edmunda Kesslera.
Dywizja składała się z trzech brygad piechoty. W każdej brygadzie znajdowały się dwa pułki strzelców.
- Dowództwo dywizji
- I Brygada
- II Brygada
- III Brygada
- Kompania Telegraficzna
21 października 1919 na bazie dywizji sformowano dwie wielkie jednostki piechoty - 1 i 2 Dywizja Litewsko-Białoruska. W skład każdej z nich wchodziły dwie brygady złożone z dwóch pułków strzelców. Po reorganizacji struktura organizacyjna dywizji wyglądała następująco:
- Dowództwo dywizji
- I Brygada
- II Brygada
- I Brygada Artylerii
- 1 Pułk Artylerii Polowej Litewsko-Białoruski
- 1 Dywizjon Artylerii Ciężkiej Litewski-Białoruski
- III dywizjon 3 Pułku Strzelców Konnych
- XIX Batalion Saperów
7 października 1920 dywizja ”zbuntowała się” i zajęła Wilno, a następnie weszła w skład Wojska Litwy Środkowej i została zreorganizowana. Na jej bazie utworzono trzy samodzielne brygady. Brygady I i II pozostały w dotychczasowym składzie. Brygadę III utworzono z 5 Ochotniczego Pułku Strzelców i 6 Harcerskiego Pułku Strzelców.
W wyniku kolejnej reorganizacji Wojsk Litwy Środkowej utworzono 1, 2 i 3 Dywizję Litewsko-Białoruską. W skład każdej z nich włączono dwa pułki strzelców. 5 Ochotniczy Pułk Strzelców został rozformowany, a 6 Harcerski Pułku Strzelców stał się jednostką samodzielną.
- 1 Dywizja Litewsko-Białoruska
- 2 Dywizja Litewsko-Białoruska
- 3 Dywizja Litewsko-Białoruska
12 października 1921 wszystkie dywizje i pułki przemianowano nadając im numerację obowiązującą w Wojsku Polskim. Równocześnie dywizje przeszły na „stopę pokojową”. W skład 1 Dywizji włączono Kowieński Pułk Strzelców. W skład 2 Dywizji włączono Słucki Pułk Strzelców i Białostocki Pułk Strzelców, a Grodzieński Pułk Strzelców podporządkowano 3 Dywizji. Skład 3 Dywizji uzupełnił 41 Pułk Piechoty.
- 1 Dywizja - 19 Dywizja Piechoty
- 2 Dywizja - 20 Dywizja Piechoty
- 3 Dywizja - 29 Dywizja Piechoty
[edytuj] Dowódcy dywizji:
- gen. Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański 26.XI.1918 - 11.III.1919
- gen. Stanisław Szeptycki 19.III-VI.1919
- gen. Adam Wincenty Mokrzecki VI-IX.1919
- gen. Józef Lasocki IX-6.XII.1919
- gen. Jan Rządkowski 6.XII.1919 - 31.VII.1920
- gen. Stefan Latour 31.VII.1920
- gen. ppor. Władysław Bejnar od 31.I.1921
Centrum Wyszkolenia Piechoty • Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych * Szkoła Podchorążych Piechoty
Dywizje piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21G • 22G • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30
Rezerwowe dywizje piechoty: 33 • 35 • 36 • 38 • 39 • 41 • 44 • 45 • 50 • 55 • 60
Pułki piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 54 • 55 • 56 • 57 • 58 • 59 • 60 • 61 • 62 • 63 • 64 • 65 • 66 • 67 • 68 • 69 • 70 • 71 • 72 • 73 • 74 • 75 • 76 • 77 • 78 • 79 • 80 • 81 • 82 • 83 • 84 • 85 • 86 • 1 psph • 2 psph • 3 psph • 4 psph • 5 psph • 6 psph
Rezerwowe pułki piechoty: 93 • 94 • 95 • 96 • 97 • 98 • 114 • 115 • 116 • 133 • 134 • 135 • 144 • 145 • 146 • 154 • 155 • 156 • 159 • 163 • 164 • 165 • 178 • 179 • 180 • 182 • 183 • 184 • 201 • 202 • 203 • 204 • 205 • 206 • 207 • 208 • 209 • 216
