42 Pułk Piechoty (II RP)

Z Wikipedii

42 Pułk Piechoty im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego (42 pp) - oddział piechoty Armii Polskiej we Francji, Wojska Polskiego i Armii Krajowej w latach 1918-1939 i 1944.

Spis treści 1 Powstanie pułku 2 II wojna światowa 3 Dowódcy pułku 4 Źródła 5 Zobacz też:

[edytuj] Powstanie pułku

W grudniu 1918 w obozie Santa Maria Capua Vetterae niedaleko Neapolu rozpoczęto formowanie 3 Pułku Strzelców imienia ks. Józefa Poniatowskiego. Do pułku wcielono Polaków, jeńców z C. K. Armii. 4 marca 1914 oddział wyjechał z Włoch i udał się koleją do Francji. W Voulx I i III bataliony połączone zostały z trzema kompaniami instrukcyjnymi (nr 21, 22 i 23) złożonymi francuskich oficerów i podoficerów oraz z Polaków, jeńców z armii niemieckiej i ochotników z Ameryki. Z połączonych pododdziałów zorganizowany został 1 Instrukcyjny Pułk Grenadierów - Woltyżerów. Broń, sprzęt techniczny i tabory jednostka otrzymała od 225 Rezerwowego Pułku Piechoty. W maju tego roku oddział został przemianowany na 13 Pułk Strzelców Polskich. włączono go w skład armii generała Józefa Hallera. 20 maja pułk rozpoczął przegrupowanie do Polski. Trzy dni później pierwszy transport kolejowy ze sztabem pułku przejechał granicę polsko-niemiecką. Po przybyciu do kraju zmieniono nazwę oddziału na 13 Pułk Strzelców Pieszych. Dowództwo pułku i II batalion zostało rozlokowane we Włocławku, I batalion w Górnym Szpetalu i Lipnie, a III batalion w Kowalu. 28 października pułkowi nadano nazwę 42 Pułku Strzelców Kresowych. Jednostka brała między innymi udział w przejmowaniu z rąk niemieckich Pomorza i zaślubinach Polski z morzem, które miały miejsce 9 lutego 1920. 29 stycznia 1920 jednostka została po raz ostatni przemianowana na 42 Pułk Piechoty. Pod tą nazwą wzięła udział w wojnie z bolszewikami. W czasie największego nasilenia walk pułk wchodził w skład 18 Dywizji Piechoty dowodzonej przez generała Franciszka Krajowskiego. Święto pułku zostało wyznaczona na dzień 12 lipca, kiedy to przypada rocznica bitwy pod Krzemieniem.

[edytuj] II wojna światowa

Jednostka walczyła w II wojnie światowej z Niemcami w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew”, a wielu żołnierzy 42 Pułku Piechoty brało udział w bitwie pod Kockiem. Pułk odrodził się w czasie akcji „Burza” jednak żołnierze pułku podzielili losy Polaków biorących udział w tej operacji i jednostka została zlikwidowana przez Sowietów.

[edytuj] Dowódcy pułku

• kpt. Witold Warta XII.1918-III.1919
• mjr Feret III-IV.1919
• płk Lucjan Lemiable 24.IV-15.X.1919
• płk Bolesław Szyszkowski 15.X.1919-14.III.1920
• płk Karol Szemiot 14.III-22.VI.1920
• kpt. Władysław Zagórski 22.VI-24.VII.1920
• kpt. Jan Jasiński 24.VII-2.VIII.1920
• kpt. Władysław Krynicki 2-20.VIII.1920
• ppłk Jan Tabaczyński 20.VIII-18.IX.1920
• ppłk Władysław Wejhert od 18.IX.1920
• płk SG Henryk Pomazański od IX.1922

[edytuj] Źródła

• Józef Zołna, Zarys historii wojennej 42-go pułku piechoty, Warszawa 1929.
• Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Wojskiem Polskim. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.

[edytuj] Zobacz też:

• ppor. Władysław Wysocki