64 Grudziądzki Pułk Piechoty
Z Wikipedii
64 Pomorski Pułk Strzelców Murmańskich – pułk piechoty polskiej okresu II RP.
W latach 1920-1938 nosił nazwę "64 Grudziądzki Pułk Piechoty".
Stacjonował w garnizonie Grudziądz.
W czasie wojny obronnej 1939 wchodził w skład 16 Dywizja Piechoty walczącej w Armii Pomorze.
Spis treści |
[edytuj] Formowanie
W czasie powstania wielkopolskiego, na wyzwolonych spod władzy niemieckiej terenach zaczęły się tworzyć nowe polskie oddziały wojskowe, a wśród nich 4 Dywizja Strzelców Wielkopolskich, której żołnierze pochodzili z terenów Pomorza. 16 sierpnia 1919 roku jej zawiązki otrzymały nową nazwę: Dywizja Strzelców Pomorskich. Ponieważ duża ilość żołnierzy pochodziła z rejonu Grudziądza, powołano dla nich do życia Grudziądzki Pułk Strzelców z dowódcą por. Ludwikiem Bociańskim na czele. W koszarach w Inowrocławiu rozpoczęto formowanie sztabów pułku oraz I batalionu, a także 1 kompanii strzeleckiej. Łączny stan osobowy pułku początkowo wynosił tylko dwóch oficerów i 266 podoficerów oraz szeregowych, niedługo potem jednak skompletowano cały batalion, który przeniesiono do Poznania, do wygodniejszych i większych koszar. Rozpoczęto też organizowanie II batalionu. Dnia 11 listopada 1919 r. pułk liczył już 17 oficerów oraz 1056 podoficerów i szeregowych. Posiadali oni jeszcze mundury wzoru niemieckiego, ale za to noszono czapki rogatywki z polskimi orzełkami oraz dystynkcjami Wojsk Wielkopolskich. Żołnierze Grudziądzkiego Pułku Strzelców nosili na kołnierzach kurtek mundurowych i płaszczów wizerunek herbu dawnego województwa malborskiego, który przedstawiał czerwonego orła na złotej tarczy, zwróconego głową w prawo, z koroną na szyi. Zza prawego skrzydła ptaka wyłaniała się opancerzona ręka rycerza, która trzymała nagi, biały miecz, trochę podobny do kaperskiego.[1]
[edytuj] Dowódcy pułku:
- kpt. Ludwik Bociański 21.VII.1919-28.X.1921
- ppłk Franciszek Kristiunus od X.1921
[edytuj] Sztandar
Nadanie sztandaru i zatwierdzenie jego wzoru ujęte zostało w Dzienniku Rozkazów MSWojsk. z 1929, nr 40, poz. 406. Sztandar ufundowało społeczeństwo powiatów Grudziądz i Świecie. Wręczył go pułkowi 22 września 1929 generał Mieczysław Norwid-Neugebauer.
[edytuj] Bibliografia
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1990 ISBN 83-21111-04-1,
- Jerzy Krzyś: 64 Pomorski Pułk Strzelców Murmańskich, Wydawnictwo: Ajaks, 1993 ISBN 83-85621-22-9,
- Konrad Rogaczewski, Zarys historii wojennej 64-go Grudziądzkiego Pułku Piechoty, Warszawa 1929,
- Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.,
Przypisy
[edytuj] Zobacz też
Centrum Wyszkolenia Piechoty • Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych * Szkoła Podchorążych Piechoty
Dywizje piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21G • 22G • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30
Rezerwowe dywizje piechoty: 33 • 35 • 36 • 38 • 39 • 41 • 44 • 45 • 50 • 55 • 60
Pułki piechoty: 1 • 2 • 3 • 4 • 5 • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 39 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 54 • 55 • 56 • 57 • 58 • 59 • 60 • 61 • 62 • 63 • 64 • 65 • 66 • 67 • 68 • 69 • 70 • 71 • 72 • 73 • 74 • 75 • 76 • 77 • 78 • 79 • 80 • 81 • 82 • 83 • 84 • 85 • 86 • 1 psph • 2 psph • 3 psph • 4 psph • 5 psph • 6 psph
Rezerwowe pułki piechoty: 93 • 94 • 95 • 96 • 97 • 98 • 114 • 115 • 116 • 133 • 134 • 135 • 144 • 145 • 146 • 154 • 155 • 156 • 159 • 163 • 164 • 165 • 178 • 179 • 180 • 182 • 183 • 184 • 201 • 202 • 203 • 204 • 205 • 206 • 207 • 208 • 209 • 216
kb wz. 98/kb wz. 98a • kbk wz. 29 • Vis wz. 35 • pm Mors • kbsp wz. 38M
ckm wz. 30 • rkm wz. 1928 • kb ppanc wz. 35 • wkm wz. 38FK • granatnik wz. 1936
